Ania Dąbrowska
Biografia

Ania Dąbrow­ska, właśc. Anna Monika Dąbrow­ska (ur. 7 stycznia 1981 w Chełmie) – polska piosen­kar­ka, kompo­zy­tor­ka, autorka tekstów i produ­cent­ka muzyczna. Człon­ki­ni Akademii Fonogra­ficz­nej ZPAV.

Zadebiu­to­wa­ła w 2004 albumem pt. Samot­ność po zmierz­chu, który zdobył wysokie uznanie krytyki i publicz­no­ści. Kolejne wydaw­nic­two pt. Kilka historii na ten sam temat z 2006 było jej pierw­szym albumem nawią­zu­ją­cym do tradycji polskiej muzyki lat 60., co konty­nu­owa­ła na kolej­nych dwóch płytach. Wydała sześć albumów studyj­nych, z których pięć trafiło na pierwsze miejsce listy sprze­da­ży w Polsce i uzyskało status platy­no­wych (Dla naiwnych marzy­cie­li zdobył podwójną platynę).

Laure­at­ka dziewię­ciu Nagród Muzycz­nych "Fryde­ry­ków" (34 nomina­cje). Do 2011, łączna sprzedaż jej płyt w Polsce przekro­czy­ła liczbę 250 tys. egzemplarzy.

Młodość

Urodziła się 7 stycznia 1981 w Chełmie. Ma siostrę. Gdy miała 11 lat, zmarł jej ojciec.

Jako nasto­lat­ka rozpo­czę­ła edukację muzyczną. Uczęsz­cza­jąc do I Liceum Ogólno­kształ­cą­ce­go im. Stefana Czarniec­kie­go w Chełmie, uczyła się jedno­cze­śnie w szkole muzycz­nej w klasie kontra­ba­su. Studio­wa­ła psycho­lo­gię w Szkole Wyższej Psycho­lo­gii Społecz­nej w Warszawie.

Kariera muzyczna

Przez pewien okres grała na gitarze basowej i była wokalist­ką zespołu 4 Pory RoQ, z którym brała udział w konkur­sach muzycz­nych. Wystą­pi­ła m.in. na Festi­wa­lu Poezji Śpiewa­nej i Festi­wa­lu Piosenki Francu­skiej. W 2002 uczest­ni­czy­ła w progra­mie rozryw­ko­wym Polsatu Idol, w którym zajęła 8. miejsce. Następ­nie współ­pra­co­wa­ła z Andrze­jem Smoli­kiem i Krzysz­to­fem Krawczy­kiem, nagry­wa­jąc chórki do ośmiu piosenek na płytę Krawczy­ka …bo marzę i śnię. W 2003 została zapro­szo­na do udziału w Projek­cie SI 031, w ramach którego udzie­li­ła się wokalnie w trzech piosen­kach i wzięła udział w nagraniu teledy­sku "Trzynast­ka". W tym samym roku do rozgło­śni radio­wych trafił jej pierwszy singel, "I See", który zdobył jednak dość umiar­ko­wa­ną popularność.

Na początku 2004 wydała debiu­tanc­ki album studyjny, zatytu­ło­wa­ny Samot­ność po zmierz­chu, wypro­du­ko­wa­ny przez Bogdana Kondrac­kie­go. Album dostał bardzo dobre recenzje, a jego premierę poprze­dzał singel "Tego chciałam", który stał się dużym przebo­jem. W tym samym roku wystą­pi­ła w konkur­sie "Premier" na festi­wa­lu w Opolu z utworem "Glory". Kolejne przebo­jo­we single, "Charlie, Charlie" i "Inna", umocniły pozycję piosen­kar­ki na polskim rynku muzycz­nym, a za nakład ponad 40 tys. egzem­pla­rzy debiu­tanc­ka płyta jesienią uzyskała status złotej. W 2005 zdobyła nagrodę As Empiku oraz trzy Fryde­ry­ki. Dzięki wysokiej sprze­da­ży debiu­tanc­kie­go albumu wystą­pi­ła latem podczas festi­wa­lu TOPtren­dy, gdzie wykonała trzy piosenki: "Tego chciałam", "Tylko słowa zostały" i "Charlie, Charlie".

W 2006 udzie­li­ła się wokalnie na albumie pt. Unhappy Songs projektu Silver Rocket i pojawiła się gościn­nie w dwóch teledy­skach z tej płyty. W paździer­ni­ku wydała drugi solowy album pt. Kilka historii na ten sam temat, który był nawią­za­niem do polskiej muzyki popular­nej przełomu lat 60. i 70. XX wieku. Pierwszy singel promu­ją­cy album, "Trudno mi się przyznać", zdobył dużą popular­ność, podobnie jak kolejny, "Czekam…", wydany na początku 2007. Płyta dostała bardzo przychyl­ne recenzje i osiągnę­ła jeszcze większy sukces niż poprzed­nia, uzysku­jąc już półtora miesiąca po premie­rze miano platy­no­wej i rozcho­dząc się w ilości 50 tys. sztuk. Dzięki sukce­so­wi drugiej płyty, wystą­pi­ła w czołówce festi­wa­lu TOPtren­dy 2007. W tym samym roku zdobyła nagrodę w katego­rii "Album roku" podczas gali Eska Music Awards i była nomino­wa­na do Europej­ską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlep­sze­go polskie­go wykonaw­cy. W paździer­ni­ku 2007 rozpo­czę­ła trasę koncer­to­wą, która zbiegła się z wydaniem dwupły­to­wej reedycji albumu pt. Kilka historii na ten sam temat.

W czerwcu 2008 wydała trzeci album studyjny pt. W spodniach czy w sukience?, nad którą praco­wa­ła m.in. z Leszkiem Możdże­rem i Danielem Bloomem. Krążek konty­nu­ował zapocząt­ko­wa­ną na poprzed­nim wydaw­nic­twie tematykę retro i styl lat 60., co na tym etapie kariery Ani stało się znakiem rozpo­znaw­czym jej twórczo­ści. Album okazał się kolejnym sukcesem komer­cyj­nym (po czterech dniach uzyskał status złotej płyty, ostatecz­nie pokry­wa­jąc się platyną), a także artystycz­nym, choć opinie krytyków na temat płyty były podzie­lo­ne. Na pierwszy utwór promu­ją­cy album wybrano "Nigdy więcej nie tańcz ze mną". Nagranie to odniosło duży sukces na listach przebo­jów, a w sierpniu artystka wzięła z tą piosenką udział w konkur­sie na Polski Hit Lata podczas Sopot Hit Festiwal. Drugim singlem został tytułowy utwór "W spodniach czy w sukience", a trzecim "Smutek mam we krwi", natomiast album przekro­czył nakład 50 tysięcy sztuk. Jesienią wyruszy­ła w trasę sponso­ro­wa­ną przez markę Nissan Micra.

W 2009 otrzy­ma­ła osiem nomina­cji do Fryde­ry­ków 2009, ostatecz­nie nie zdobyła żadnej statu­et­ki. W czerwcu wystą­pi­ła na festi­wa­lu TOPtren­dy 2009, plasując się na 3. miejscu wśród artystów, którzy w poprzed­nim roku sprze­da­li najwię­cej płyt. Po raz czwarty otrzy­ma­ła też nomina­cję do nagrody MTV w katego­rii "najlep­szy polski wykonaw­ca". W tym samym roku nawią­za­ła współ­pra­cę z francu­ską grupą Nouvelle Vague, z którą nagrała cover utworu "Johnny and Mary" Roberta Palmera. Utwór ten pojawił się na polskiej edycji albumu pt. 3 Nouvelle Vague. Jesienią wydała singel "Nigdy nie mów nigdy", promu­ją­cy film Wojcie­cha Pacyny o tym samym tytule.

W kwietniu 2010 odbyła się premiera czwar­te­go albumu pt. Ania Movie, na którym znalazły się covery piosenek z klasycz­nych filmów i seriali. Według zapowie­dzi, była to ostatnia płyta Dąbrow­skiej utrzy­ma­na w stylu retro. Album okazał się kolejnym sukcesem, utrzy­mu­jąc się przez siedem tygodni z rzędu na szczycie listy OLiS, i przekro­czył nakład 50 tys. egzem­pla­rzy. Pierwszy teledysk powstał do piosenki "Bang Bang (My Baby Shot Me Down)" z reper­tu­aru Cher, a drugi do "Silent Sigh" z filmu Był sobie chłopiec. Plano­wa­na na wiosnę trasa promo­cyj­na została przesu­nię­ta na jesień i zimę 2010 z powodu katastro­fy pod Smoleń­skiem oraz stanu zdrowia piosen­kar­ki. W 2012 udzie­li­ła się w piosence "Niebie­ski parasol" na solowym albumie Dziecko szczę­ścia Krzysz­to­fa "Kielicha" Kielisz­kie­wi­cza, basisty zespołu Lady Pank. W paździer­ni­ku ukazał się piąty album studyjny wokalist­ki, zatytu­ło­wa­ny Bawię się świetnie, który w niecałe dwa miesiące od premiery uzyskał status platy­no­wej płyty. Krążek promo­wa­ny był przez utwory "Bawię się świetnie" i "Jeszcze ten jeden raz".

4 marca 2016 wydała album pt. Dla naiwnych marzy­cie­li. W czerwcu 2016 na Krajowym Festi­wa­lu Polskiej Piosenki w Opolu otrzy­ma­ła nagrodę Super Jedynkę w katego­rii Super Artystka Roku. Otrzy­ma­ła również nomina­cję w katego­rii Album Roku. Pod koniec września 2016 otrzy­ma­ła nomina­cję do nagród MTV Europe Music Awards 2016 w katego­rii Najlep­szy polski wykonaw­ca. Na początku 2017 zapre­zen­to­wa­ła singiel "Porady na zdrady (Dreszcze)", promu­ją­cy komedię roman­tycz­ną Ryszarda Zator­skie­go Porady na zdrady. 10 listo­pa­da 2017 premierę miał jej pierwszy album kompi­la­cyj­ny, zatytu­ło­wa­ny The Best of, zawie­ra­ją­cy najwięk­sze przeboje w dorobku artystki oraz premie­ro­wy singiel Z Tobą nie umiem wygrać. Singiel dotarł do 1. miejsca listy AirPlay, a sam album – do 3. miejsca listy OLiS. We wrześniu 2018 wydała singiel Serce nie sługa promu­ją­cy film o tym samym tytule. W 2019 wystą­pi­ła na 56. KFPP w Opolu, na koncer­cie "Od Opola do Opola".

Działalność pozamuzyczna

Była jedną z trenerek w pierw­szej edycji programu rozryw­ko­we­go TVP2 The Voice of Poland (2011).

Życie prywatne

Ze związku z Pawłem Jóźwic­kim ma dwoje dzieci, Stani­sła­wa (ur. 2010) i Melanię (ur. 2013).

Nagrody i nominacje