Big Cyc
Biografia

Big Cyc – polski rockowy zespół muzyczny założony w 1988 w Łodzi.

Styl muzyczny

Na pierw­szych płytach zespołu domino­wa­ła muzyka utrzy­ma­na w stylu punk rock. Większość utworów to proste i energicz­ne kompo­zy­cje, z przeste­ro­wa­ny­mi gitarami, mocną perkusją i głośnym wokalem Dżej Dżeja. Najostrzej­szy materiał pojawia się na Wojnie plemni­ków. Z czasem, w grze Big Cyca coraz częściej można było także usłyszeć elementy muzyki ska. Od wydania płyty Zmień z nami płeć, zespół zaczął oddalać się od swoich punkroc­ko­wych korzeni, skłania­jąc się ku brzmie­niom bardziej przystęp­nym, a jego muzyka stawała się coraz łagod­niej­sza. W wielu utworach pojawiły się sample, a klawisze obsłu­gi­wa­ne przez Gadaka stały się standar­do­wym instru­men­tem wykorzy­sty­wa­nym w grze. Na płytach Świat według Kiepskich oraz Moherowe berety pojawia­ją się jednak silne nawią­za­nia do punko­wych począt­ków zespołu.

Teksty piosenek mają charak­ter ostrej satyry i kilka­krot­nie z tego powodu stały się obiektem "medial­nych dyskusji" i z tego też powodu nie przez wszyst­kie stacje radiowe są nadawane.

Historia

Lata 1988–1999

Założy­cie­la­mi zespołu byli Jacek Jędrze­jak, Robert Rajewski, Jarosław Lis i Roman Lecho­wicz. Jednak zespół oficjal­nie powstał w marcu 1988 roku, kiedy to w klubie II DS Uniwer­sy­te­tu Łódzkie­go Balbina na osiedlu akade­mic­kim "Lumum­bo­wo" odbył się pierwszy koncert zespołu. Koncert zorga­ni­zo­wa­no jako swoisty happe­ning, pod nazwą "Uroczy­sta akademia z okazji 75-lecia wynale­zie­nia damskie­go biusto­no­sza". Na imprezę zapro­szo­no ogólno­pol­skie media (m.in. Teleexpress, radiową Trójkę), a teksty kabare­to­we wygła­szał ówczesny student kultu­ro­znaw­stwa UŁ Piotr Trzaskalski.

Właśnie w II DS od kilku lat miesz­ka­li, studiu­ją­cy na Wydziale Filolo­gicz­nym UŁ Jacek Jędrze­jak (filolo­gia polska) i Krzysz­tof Skiba (kultu­ro­znaw­stwo). Jacek Jędrze­jak był doświad­czo­nym muzykiem, grającym od kilku lat na gitarze basowej w zespole reggae’owym Rokosz (m.in. laureat Złotej Dziesiąt­ki Festi­wa­lu w Jaroci­nie); natomiast Skiba wystę­po­wał w Studenc­kim Teatrze "Pstrąg" oraz kabare­tach studenc­kich, a także współ­two­rzył uliczne happe­nin­gi Pomarań­czo­wej Alter­na­ty­wy. Po rozpad­nię­ciu się Rokosza Jędrze­jak próbował stworzyć nowy zespół, grający swobod­niej­szy reper­tu­ar. W tworzą­cej się grupie wystę­po­wa­li także Jarosław Lis (perkusja), Roman Lecho­wicz (gitara) oraz Robert Rajewski (wokal). Po pewnym czasie Rajew­skie­go zastąpił Skiba. Wtedy powstały kolejne utwory ("Kapitan Żbik", "Wielka miłość do babci kloze­to­wej") i odbył się wspomnia­ny koncert. Człon­ko­wie przyjęli pseudo­ni­my Dżej Dżej (Jędrze­jak), Dżery (Lis) i Piękny Roman (Lecho­wicz). Skiba pozostał przy swoim nazwisku.

Big Cyc tworzył następne utwory, wszyst­kie w poetyce zgrywy i parodii atmos­fe­ry schył­ko­we­go PRL-u. Pierwsza płyta, zatytu­ło­wa­na Z partyj­nym pozdro­wie­niem. 12 hitów w stylu lambada hardcore ukazała się w 1990 roku, już w zmienio­nych warun­kach ustro­jo­wych, czego dowodem był zarówno tytuł, jak i okładka – portret Lenina z punkowym "irokezem" (autor­stwa Piotra Łopatki). Płyta przynio­sła następne przeboje grupy: "Piosenkę góralską", "B|erlin Zachodni" (remini­scen­cje z pierw­szych występów na Zacho­dzie) i "Balladę o smutnym skinie", a zespół zdobył sławę wykra­cza­ją­cą poza granice Polski. Po nagraniu pierw­szej płyty nieza­leż­na grupa twórcza Garaż-film nakrę­ci­ła film Broń chemicz­na, poświę­co­ny twórczo­ści zespołu.

Następne płyty nie zdoby­wa­ły już takiej popular­no­ści, jak debiut. Druga płyta Nie wierzcie elektry­kom (1991), niosła wizję nieuda­nej prezy­den­tu­ry Lecha Wałęsy. Następna, Miłość, muzyka, mordo­bi­cie (1992), ironicz­nie trakto­wa­ła branżę muzyczną – Festiwal w Jaroci­nie, czy twórczość zespołu Republi­ka. Czwarty album, Wojna plemni­ków (1993), został potępio­ny przez działa­czy katolic­kiej partii ZChN za śmiałość obycza­jo­wą i prowo­ku­ją­cą okładkę. Kolejna płyta, Golonka, flaki i inne przysma­ki (1995) to m.in. drwina z fali pseudogrunge'u i kultury reklam telewi­zyj­nych ("Dramat fryzjer­ski"). Nie zapomnisz nigdy z 1994 r., była mieszan­ką najwięk­szych hitów grupy oraz nowych piosenek, z których "To dla ciebie miły bracie" można chyba uznać za hymn ideowy grupy.

W okresie tym muzycy prześmiew­czo, ale i gorzko komen­to­wa­li otacza­ją­cy ich świat. Zauwa­ża­li nowe, negatyw­ne zjawiska społecz­ne: rosnące dyspro­por­cje mająt­ko­we, klery­ka­lizm, narko­ma­nię, bezdusz­ność elit; przeciw­sta­wia­li temu swobodę i natural­ność młodzieży.

W 1996 roku zespół wydał płytę Z gitarą wśród zwierząt, która przynio­sła najwięk­szy przebój w historii grupy – "Makumbę", ale także kolejne zaanga­żo­wa­ne teksty, obnaża­ją­ce oblicza polskiej rzeczy­wi­sto­ści – np. rodzące się gangster­stwo. Na tej płycie pojawił się wokali­sta Bielizny Jarosław Janiszew­ski, który wkrótce z większo­ścią muzyków Big Cyca założy równo­le­gle działa­ją­cy zespół – Czarno-Czarni.

W 1998 roku zespół zaanga­żo­wał się w działal­ność antyra­si­stow­ską, a jego utwór znalazł się na pierw­szej składan­ce Muzyka Przeciw­ko Rasizmo­wi, firmo­wa­nej przez Stowa­rzy­sze­nie "Nigdy Więcej".

Po uroczy­stych obcho­dach niekon­wen­cjo­nal­nej rocznicy – dziewię­cio­le­cia istnie­nia – zespół w 1997 roku wydał następną płytę, której tytuł (dość szoku­ją­cy) – "Pierwsza komunia, drugie śniada­nie, trzecia Rzecz­po­spo­li­ta" – wybrała publicz­ność obecna na imprezie. Ciekawym ekspe­ry­men­tem był album "Wszyscy święci" (1998), w całości wypeł­nio­ny tekstami nieży­ją­ce­go krakow­skie­go poety i aktora Wiesława Dymnego.

Lata 2000–

Dwie kolejne płyty: Świat według Kiepskich i Zmień z nami płeć dyskon­tu­ją medialną popular­ność grupy. Mimo to teksty Big Cyca nie tracą tu na ostrości i aktual­no­ści, drwią z mody na pop-folk w muzyce czy noszenie dresów. Zespół także stale monito­ru­je polską scenę politycz­ną, celnie wyśmie­wa­jąc pojawia­ją­ce się na niej kurioza (np. hit "Złoty Warkocz" na temat byłej posłanki Samoobro­ny Renaty Beger).

Album Moherowe berety, konte­stu­ją­cy m.in. Sejm wybrany w roku 2005, środo­wi­sko słucha­czy Radia Maryja i kryty­ku­ją­cy prezy­den­ta Biało­ru­si – Alaksan­dra Łukaszen­kę, ze względu na niepo­praw­ność politycz­ną treści, był prawie nieobec­ny w mediach.

W 2007 roku muzycy nagrali z Jerzym Połom­skim nową wersję przeboju piosen­ka­rza z lat 70. – "Bo z dziewczynami".

W styczniu 2008 roku zespół nagrał płytę Szambo i perfu­me­ria. Premiera albumu miała miejsce 1 kwietnia 2008. Wśród współ­pra­cu­ją­cych wykonaw­ców są Maciej Maleń­czuk, Paweł Kukiz i K.A.S.A.

W 2009 r. ukazał się wywiad-rzeka z człon­ka­mi zespołu Na baryka­dzie rokędro­la, autor­stwa Jarosła­wa Warda­we­go. Do bogato ilustro­wa­nej książki załączo­na była płyta z najwięk­szy­mi hitami grupy.

W trzydzie­stą rocznicę wprowa­dze­nia stanu wojen­ne­go grupa wydała płytę Zadzwoń­cie po milicję!, na której znalazły się utwory podziem­nych polskich grup punko­wych i reggae'owych z lat 1982-1989, które, ze względu na silą wymowę antyko­mu­ni­stycz­ną nigdy nie ukazały się na oficjal­nych rynku. Są to nowe wersje utworów zespołów: Miki Mouso­leum, Brzytwa Ojca, Karcer, Cela nr 3 i Współ­czyn­nik Inteligencji.

W maju 2013 roku ukazała się płyta Wiecznie żywy, honoru­ją­ca 25-lecie zespołu. Na płycie oprócz najbar­dziej znanych przebo­jów znajduje się premie­ro­wy utwór "Słoiki". Podsu­mo­wa­niem jubile­uszu grupy było wydaw­nic­two z lipca 2014 roku, Big Cyc 25 lat. Przysta­nek Woodstock 2013, składa­ją­ce się z płyty DVD, zawie­ra­ją­cej zapis koncertu na festi­wa­lu Przysta­nek Woodstock w 2013 roku oraz koncer­to­wej płyty CD ze ścieżką dźwiękową.

W maju 2015 r. Lou Rocked Boys wydało płytę Jesteśmy najlepsi. Nagrań dokonano wiosną 2015 w studiu Maq Records w Wojko­wi­cach. W promu­ją­cym płytę teledy­sku "Jesteśmy najlepsi" wystą­pi­ło wielu znanych polskich sportow­ców, m.in.: Otylia Jędrzej­czak, Iwona Guzowska, Artur Siódmiak, Dariusz Michal­czew­ski, Marcin Lijewski, Adam Korol, Szymon Kołecki, Piotr Świer­czew­ski. Do płyty załączo­na był plakat z karyka­tu­ra­mi muzyków oraz gra planszo­wa "Trasa z Big Cycem".

W 2016 roku zespół wydał album Czarne słońce narodu. Skanda­li­zu­ją­ca płyta była ironicz­nym komen­ta­rzem do obecnych zmian na scenie politycz­nej, a promu­ją­cy wydaw­nic­two singel "Antoni wzywa do broni", odnosił się do działal­no­ści ówcze­sne­go ministra obrony narodo­wej, Antonie­go Macie­re­wi­cza. Płyta w plebi­scy­cie Antyra­dia otrzy­ma­ła nomina­cję w katego­rii "Album roku 2016". Także w plebi­scy­cie magazynu "Teraz Rock" Big Cyc nomino­wa­no do tytułu zespołu roku.

Zespół pojawił się na festi­wa­lach: Igrzyska Rockowe na Górze św.Anny, Czad Festval (gdzie wystąpił u boku zespołu The Offspring), Polonia Music Festiwal w Oberhausen.

W 2017 roku ukazał się singiel "Viva San Escobar", który kolejny raz w dowcipny sposób komen­tu­je bieżącą sytuację społeczno-polityczną.

W 2018 zespół obcho­dził 30 lat istnie­nia. Jubile­uszo­wy rok zespół zaczął od koncer­tów dla Polaków za granicą: we Frank­fur­cie nad Menem i Götebor­gu oraz udziału w cyklu koncer­tów Punky Reggae Live. Potem były występy w Brukseli i Chicago, gdzie Big Cyc pojawił się na festi­wa­lu Taste of Polonia. W Polsce grupa zagrała na festi­wa­lach Igrzyska Rocka w Opolu, Pol And Rock Festival w Kostrzy­nie i Top of The Top w Sopocie.

W paździer­ni­ku 2018 ukazała się płyta 30 lat z waria­ta­mi, na której zaprzy­jaź­nie­ni artyści zinter­pre­to­wa­li najwięk­sze przeboje Big Cyca. Wśród wykonaw­ców pojawili się m.in.: Wilki, Piersi, Kobra­noc­ka, Nocny Kochanek, De Mono, Hunter, Dr Misio, Poparze­ni Kawą Trzy, Enej, Renata Przemyk, K.A.S.A..

W styczniu 2019 ukazało się kolek­cjo­ner­skie wydanie kasety magne­to­fo­no­wej w nakła­dzie 10 egzem­pla­rzy zapisu z koncertu na festi­wa­lu Pol’and’Rock Festival 2018. Dochód z licyta­cji całego nakładu został przezna­czo­ny na rzecz 27. Finału Wielkiej Orkie­stry Świątecz­nej Pomocy.

Lata 1988–1999

Założy­cie­la­mi zespołu byli Jacek Jędrze­jak, Robert Rajewski, Jarosław Lis i Roman Lecho­wicz. Jednak zespół oficjal­nie powstał w marcu 1988 roku, kiedy to w klubie II DS Uniwer­sy­te­tu Łódzkie­go Balbina na osiedlu akade­mic­kim "Lumum­bo­wo" odbył się pierwszy koncert zespołu. Koncert zorga­ni­zo­wa­no jako swoisty happe­ning, pod nazwą "Uroczy­sta akademia z okazji 75-lecia wynale­zie­nia damskie­go biusto­no­sza". Na imprezę zapro­szo­no ogólno­pol­skie media (m.in. Teleexpress, radiową Trójkę), a teksty kabare­to­we wygła­szał ówczesny student kultu­ro­znaw­stwa UŁ Piotr Trzaskalski.

Właśnie w II DS od kilku lat miesz­ka­li, studiu­ją­cy na Wydziale Filolo­gicz­nym UŁ Jacek Jędrze­jak (filolo­gia polska) i Krzysz­tof Skiba (kultu­ro­znaw­stwo). Jacek Jędrze­jak był doświad­czo­nym muzykiem, grającym od kilku lat na gitarze basowej w zespole reggae’owym Rokosz (m.in. laureat Złotej Dziesiąt­ki Festi­wa­lu w Jaroci­nie); natomiast Skiba wystę­po­wał w Studenc­kim Teatrze "Pstrąg" oraz kabare­tach studenc­kich, a także współ­two­rzył uliczne happe­nin­gi Pomarań­czo­wej Alter­na­ty­wy. Po rozpad­nię­ciu się Rokosza Jędrze­jak próbował stworzyć nowy zespół, grający swobod­niej­szy reper­tu­ar. W tworzą­cej się grupie wystę­po­wa­li także Jarosław Lis (perkusja), Roman Lecho­wicz (gitara) oraz Robert Rajewski (wokal). Po pewnym czasie Rajew­skie­go zastąpił Skiba. Wtedy powstały kolejne utwory ("Kapitan Żbik", "Wielka miłość do babci kloze­to­wej") i odbył się wspomnia­ny koncert. Człon­ko­wie przyjęli pseudo­ni­my Dżej Dżej (Jędrze­jak), Dżery (Lis) i Piękny Roman (Lecho­wicz). Skiba pozostał przy swoim nazwisku.

Big Cyc tworzył następne utwory, wszyst­kie w poetyce zgrywy i parodii atmos­fe­ry schył­ko­we­go PRL-u. Pierwsza płyta, zatytu­ło­wa­na Z partyj­nym pozdro­wie­niem. 12 hitów w stylu lambada hardcore ukazała się w 1990 roku, już w zmienio­nych warun­kach ustro­jo­wych, czego dowodem był zarówno tytuł, jak i okładka – portret Lenina z punkowym "irokezem" (autor­stwa Piotra Łopatki). Płyta przynio­sła następne przeboje grupy: "Piosenkę góralską", "B|erlin Zachodni" (remini­scen­cje z pierw­szych występów na Zacho­dzie) i "Balladę o smutnym skinie", a zespół zdobył sławę wykra­cza­ją­cą poza granice Polski. Po nagraniu pierw­szej płyty nieza­leż­na grupa twórcza Garaż-film nakrę­ci­ła film Broń chemicz­na, poświę­co­ny twórczo­ści zespołu.

Następne płyty nie zdoby­wa­ły już takiej popular­no­ści, jak debiut. Druga płyta Nie wierzcie elektry­kom (1991), niosła wizję nieuda­nej prezy­den­tu­ry Lecha Wałęsy. Następna, Miłość, muzyka, mordo­bi­cie (1992), ironicz­nie trakto­wa­ła branżę muzyczną – Festiwal w Jaroci­nie, czy twórczość zespołu Republi­ka. Czwarty album, Wojna plemni­ków (1993), został potępio­ny przez działa­czy katolic­kiej partii ZChN za śmiałość obycza­jo­wą i prowo­ku­ją­cą okładkę. Kolejna płyta, Golonka, flaki i inne przysma­ki (1995) to m.in. drwina z fali pseudogrunge'u i kultury reklam telewi­zyj­nych ("Dramat fryzjer­ski"). Nie zapomnisz nigdy z 1994 r., była mieszan­ką najwięk­szych hitów grupy oraz nowych piosenek, z których "To dla ciebie miły bracie" można chyba uznać za hymn ideowy grupy.

W okresie tym muzycy prześmiew­czo, ale i gorzko komen­to­wa­li otacza­ją­cy ich świat. Zauwa­ża­li nowe, negatyw­ne zjawiska społecz­ne: rosnące dyspro­por­cje mająt­ko­we, klery­ka­lizm, narko­ma­nię, bezdusz­ność elit; przeciw­sta­wia­li temu swobodę i natural­ność młodzieży.

W 1996 roku zespół wydał płytę Z gitarą wśród zwierząt, która przynio­sła najwięk­szy przebój w historii grupy – "Makumbę", ale także kolejne zaanga­żo­wa­ne teksty, obnaża­ją­ce oblicza polskiej rzeczy­wi­sto­ści – np. rodzące się gangster­stwo. Na tej płycie pojawił się wokali­sta Bielizny Jarosław Janiszew­ski, który wkrótce z większo­ścią muzyków Big Cyca założy równo­le­gle działa­ją­cy zespół – Czarno-Czarni.

W 1998 roku zespół zaanga­żo­wał się w działal­ność antyra­si­stow­ską, a jego utwór znalazł się na pierw­szej składan­ce Muzyka Przeciw­ko Rasizmo­wi, firmo­wa­nej przez Stowa­rzy­sze­nie "Nigdy Więcej".

Po uroczy­stych obcho­dach niekon­wen­cjo­nal­nej rocznicy – dziewię­cio­le­cia istnie­nia – zespół w 1997 roku wydał następną płytę, której tytuł (dość szoku­ją­cy) – "Pierwsza komunia, drugie śniada­nie, trzecia Rzecz­po­spo­li­ta" – wybrała publicz­ność obecna na imprezie. Ciekawym ekspe­ry­men­tem był album "Wszyscy święci" (1998), w całości wypeł­nio­ny tekstami nieży­ją­ce­go krakow­skie­go poety i aktora Wiesława Dymnego.

Lata 2000–

Dwie kolejne płyty: Świat według Kiepskich i Zmień z nami płeć dyskon­tu­ją medialną popular­ność grupy. Mimo to teksty Big Cyca nie tracą tu na ostrości i aktual­no­ści, drwią z mody na pop-folk w muzyce czy noszenie dresów. Zespół także stale monito­ru­je polską scenę politycz­ną, celnie wyśmie­wa­jąc pojawia­ją­ce się na niej kurioza (np. hit "Złoty Warkocz" na temat byłej posłanki Samoobro­ny Renaty Beger).

Album Moherowe berety, konte­stu­ją­cy m.in. Sejm wybrany w roku 2005, środo­wi­sko słucha­czy Radia Maryja i kryty­ku­ją­cy prezy­den­ta Biało­ru­si – Alaksan­dra Łukaszen­kę, ze względu na niepo­praw­ność politycz­ną treści, był prawie nieobec­ny w mediach.

W 2007 roku muzycy nagrali z Jerzym Połom­skim nową wersję przeboju piosen­ka­rza z lat 70. – "Bo z dziewczynami".

W styczniu 2008 roku zespół nagrał płytę Szambo i perfu­me­ria. Premiera albumu miała miejsce 1 kwietnia 2008. Wśród współ­pra­cu­ją­cych wykonaw­ców są Maciej Maleń­czuk, Paweł Kukiz i K.A.S.A.

W 2009 r. ukazał się wywiad-rzeka z człon­ka­mi zespołu Na baryka­dzie rokędro­la, autor­stwa Jarosła­wa Warda­we­go. Do bogato ilustro­wa­nej książki załączo­na była płyta z najwięk­szy­mi hitami grupy.

W trzydzie­stą rocznicę wprowa­dze­nia stanu wojen­ne­go grupa wydała płytę Zadzwoń­cie po milicję!, na której znalazły się utwory podziem­nych polskich grup punko­wych i reggae'owych z lat 1982-1989, które, ze względu na silą wymowę antyko­mu­ni­stycz­ną nigdy nie ukazały się na oficjal­nych rynku. Są to nowe wersje utworów zespołów: Miki Mouso­leum, Brzytwa Ojca, Karcer, Cela nr 3 i Współ­czyn­nik Inteligencji.

W maju 2013 roku ukazała się płyta Wiecznie żywy, honoru­ją­ca 25-lecie zespołu. Na płycie oprócz najbar­dziej znanych przebo­jów znajduje się premie­ro­wy utwór "Słoiki". Podsu­mo­wa­niem jubile­uszu grupy było wydaw­nic­two z lipca 2014 roku, Big Cyc 25 lat. Przysta­nek Woodstock 2013, składa­ją­ce się z płyty DVD, zawie­ra­ją­cej zapis koncertu na festi­wa­lu Przysta­nek Woodstock w 2013 roku oraz koncer­to­wej płyty CD ze ścieżką dźwiękową.

W maju 2015 r. Lou Rocked Boys wydało płytę Jesteśmy najlepsi. Nagrań dokonano wiosną 2015 w studiu Maq Records w Wojko­wi­cach. W promu­ją­cym płytę teledy­sku "Jesteśmy najlepsi" wystą­pi­ło wielu znanych polskich sportow­ców, m.in.: Otylia Jędrzej­czak, Iwona Guzowska, Artur Siódmiak, Dariusz Michal­czew­ski, Marcin Lijewski, Adam Korol, Szymon Kołecki, Piotr Świer­czew­ski. Do płyty załączo­na był plakat z karyka­tu­ra­mi muzyków oraz gra planszo­wa "Trasa z Big Cycem".

W 2016 roku zespół wydał album Czarne słońce narodu. Skanda­li­zu­ją­ca płyta była ironicz­nym komen­ta­rzem do obecnych zmian na scenie politycz­nej, a promu­ją­cy wydaw­nic­two singel "Antoni wzywa do broni", odnosił się do działal­no­ści ówcze­sne­go ministra obrony narodo­wej, Antonie­go Macie­re­wi­cza. Płyta w plebi­scy­cie Antyra­dia otrzy­ma­ła nomina­cję w katego­rii "Album roku 2016". Także w plebi­scy­cie magazynu "Teraz Rock" Big Cyc nomino­wa­no do tytułu zespołu roku.

Zespół pojawił się na festi­wa­lach: Igrzyska Rockowe na Górze św.Anny, Czad Festval (gdzie wystąpił u boku zespołu The Offspring), Polonia Music Festiwal w Oberhausen.

W 2017 roku ukazał się singiel "Viva San Escobar", który kolejny raz w dowcipny sposób komen­tu­je bieżącą sytuację społeczno-polityczną.

W 2018 zespół obcho­dził 30 lat istnie­nia. Jubile­uszo­wy rok zespół zaczął od koncer­tów dla Polaków za granicą: we Frank­fur­cie nad Menem i Götebor­gu oraz udziału w cyklu koncer­tów Punky Reggae Live. Potem były występy w Brukseli i Chicago, gdzie Big Cyc pojawił się na festi­wa­lu Taste of Polonia. W Polsce grupa zagrała na festi­wa­lach Igrzyska Rocka w Opolu, Pol And Rock Festival w Kostrzy­nie i Top of The Top w Sopocie.

W paździer­ni­ku 2018 ukazała się płyta 30 lat z waria­ta­mi, na której zaprzy­jaź­nie­ni artyści zinter­pre­to­wa­li najwięk­sze przeboje Big Cyca. Wśród wykonaw­ców pojawili się m.in.: Wilki, Piersi, Kobra­noc­ka, Nocny Kochanek, De Mono, Hunter, Dr Misio, Poparze­ni Kawą Trzy, Enej, Renata Przemyk, K.A.S.A..

W styczniu 2019 ukazało się kolek­cjo­ner­skie wydanie kasety magne­to­fo­no­wej w nakła­dzie 10 egzem­pla­rzy zapisu z koncertu na festi­wa­lu Pol’and’Rock Festival 2018. Dochód z licyta­cji całego nakładu został przezna­czo­ny na rzecz 27. Finału Wielkiej Orkie­stry Świątecz­nej Pomocy.

Ciekawostki

Zespół nie zapomi­nał o happe­nin­go­wym rodowo­dzie swego istnie­nia. Kilka­krot­nie w niekon­wen­cjo­nal­ny sposób starał się wskazać na absurdy i ułomno­ści życia społecz­ne­go i politycz­ne­go. Muzycy przyku­wa­li się do kalory­fe­rów w wydaw­nic­twie Polskie Nagrania, prote­stu­jąc przeciw­ko niewy­pła­ca­niu tantiem autor­skich; zjadali formu­la­rze PIT (wspólnie z Januszem Korwin-Mikke) walcząc ze zbyt wysokimi podat­ka­mi; pikie­to­wa­li w gmachu Minister­stwa Kultury w czasie kadencji ministra Podkań­skie­go z PSL, demasku­jąc stron­ni­czą politykę finansową.

W paździer­ni­ku 2006 r. w słupskim teatrze "Tęcza" odbyła się premiera komedii "Telero­dzi­na" autor­stwa Małgo­rza­ty Kamiń­skiej-Sobczyk. Autorami muzyki byli człon­ko­wie zespołu, współ­au­to­rem sceno­gra­fii zaś rysownik Zbigniew Jujka. Sztuka opowiada o życiu nowobo­gac­kiej rodziny z klasy średniej, zdomi­no­wa­nym przez wszech­obec­ną telewi­zję i kolorowe tabloidy. W rolach głównych wystę­pu­ją: Joanna Stoike-Stemp­kow­ska i Adam Jędrosz.

W sierpniu 2007 roku zespół wystąpił w filmie Osiem w poziomie, którego reżyse­rem jest Grzegorz Lipiec.

W 2019 Big Cyc został twarzą ogólno­pol­skiej akcji antysmo­go­wej "Więcej tlenu" mającej na celu skutecz­ną walkę o czyste powie­trze. Kampanię wspie­ra­ła piosenka o tym samym tytule, do której powstał teledysk podej­mu­ją­cy problem walki z zanie­czysz­czo­nym środowiskiem.

Skład

Z zespołem w trakcie jego działal­no­ści, oprócz wspomnia­nych, współ­pra­co­wa­li jeszcze inni muzycy m.in. Jan Boryse­wicz, Paweł "Konjo" Konnak, Wiganna Papina, Maciej Maleń­czuk, Jerzy Połomski, Paweł Kukiz i Jarosław Janiszew­ski oraz manage­ro­wie m.in. Andrzej Bączyń­ski, Maciej Durczak, Monika Wieli­chow­ska, Katarzy­na Wydra.