Izabela Trojanowska
Biografia

Izabela Ludwika Troja­now­ska z domu Schütz (ur. 22 kwietnia 1955 w Olszty­nie) – polska piosen­kar­ka rockowa i aktorka.

Wczesne lata

Jest córką Maksy­mi­lia­na. Ma dwóch braci, starsze­go o dwa lata Maksy­mi­lia­na i młodsze­go o dwa lata Romana. Jej wujem był Henryk Strzelecki.

Będąc dziec­kiem, uczęsz­cza­ła na zajęcia wokalne, taneczne i aktor­skie. W wieku 10 lat zgłosiła się do chóru katedral­ne­go, z którym śpiewała podczas uroczy­sto­ści kościel­nych.

W latach 1974–1978 studio­wa­ła w Studium Wokalno-Aktor­skim przy Teatrze Muzycz­nym w Gdyni.

Kariera muzyczna

W 1971 wystą­pi­ła z piosen­ka­mi "Jeszcze uboga, a już łaską tknięta" i "Za polami krzyż u wsi" na Festi­wa­lu Pieśni Sakral­nej Sacro­song w Chorzo­wie, na którym zdobyła nagrodę im. Maksy­mi­lia­na Kolbego, którą wręczył jej kardynał Karol Wojtyła. Również w 1971 za piosenkę "Niebie­ski len" odebrała nagrodę Związku Kompo­zy­to­rów na VII Festi­wa­lu Piosenki Radziec­kiej w Zielonej Górze, a także została laure­at­ką nagrody za debiut na Krajowym Festi­wa­lu Piosenki Polskiej w Opolu z piosenką "O czym marzą zakocha­ni". Rozcza­ro­wa­na nieprzy­chyl­ną prasą, zawie­si­ła działal­ność estra­do­wą. Na zapro­sze­nie Andrzeja Wajdy wzięła udział w zdjęciach próbnych do ekrani­za­cji Wesela, jednak nie dostała roli. Następ­nie pomyśl­nie przeszła przesłu­cha­nia do Teatru Muzycz­ne­go im. Danuty Badusz­ko­wej w Gdyni, w którym wystą­pi­ła w sztukach Poemat pedago­gicz­ny oraz Fontanna z Neptunem.

W 1979 debiu­to­wa­ła jako aktorka, grając Teresę w serialu Strachy. Niedługo później wznowiła karierę muzyczną, wystę­pu­jąc gościn­nie w różnych audycjach telewi­zyj­nych Komu jak komu, Liczy się tylko czas Ryszarda Pozna­kow­skie­go (Studio Gama), Zimowa dziew­czy­na (spektakl "Niemo­ral­ność Pani Dulskiej") i Pokochaj mnie (program "Skansen" studia Gama). W marcu 1980 nawią­za­ła współ­pra­cę z Budką Suflera – lider zespołu Romuald Lipko zaczął kompo­no­wać dla niej piosenki do tekstów Andrzeja Mogiel­nic­kie­go, które stały się przebo­ja­mi. Pierwszą piosenkę, "Tyle samo prawd ile kłamstw", zapre­zen­to­wa­no w progra­mie Fonogama, gdzie Troja­now­ska otrzy­ma­ła nagrodę publicz­no­ści. Z utworem zajęła pierwsze miejsce w Radiowym Studio Gama. Na 18. Krajowym Festi­wa­lu Piosenki Polskiej wykonała utwór "Tyle samo prawd ile kłamstw" oraz wylan­so­wa­ła kolejny przebój – "Wszystko czego dziś chcę". Za obie piosenki została uhono­ro­wa­na nagrodą za inter­pre­ta­cję. Dodat­ko­wo otrzy­ma­ła tytuł Miss Obiek­ty­wu, co uwiecz­nio­ne zostało w jednej z kronik filmo­wych w segmen­cie Miss obiek­ty­wu. Oba utwory wydano na singlach oraz, wraz z utworami "Komu więcej, komu mniej" i "Tydzień łez", na pierw­szej w historii polskiej fonogra­fii dwupły­to­wej epce. Kolejne utwory – "Jestem twoim grzechem", "Sobie na złość", "Nic za nic" i "Pytanie o siebie" – wydała na drugim minial­bu­mie. Na Festi­wa­lu Inter­wi­zji w Sopocie zajęła drugie miejsce (jako repre­zen­tant­ka Tonpres­su w między­na­ro­do­wym konkur­sie wytwórni płyto­wych) za wykona­nie utworu "Tyle samo prawd ile kłamstw". W listo­pa­dzie 1980 nagrała, wspólnie z Budką Suflera, recital telewi­zyj­ny zatytu­ło­wa­ny Lunapark. W grudniu wystą­pi­ła w progra­mie Televa­rie­te w czeskiej telewi­zji, gdzie wykonała piosenkę "Sobie na złość".

W 1981 wystą­pi­ła w telewi­zji Rostock (NRD). Wszyst­kie wydane dotąd osiem nagrań wydała w lutym 1981 na debiu­tanc­kim albumie studyj­nym pt. Iza. Płyta została zamówio­na w rekor­do­wym nakła­dzie blisko miliona egzem­pla­rzy, jednak z przyczyn technicz­nych na rynek trafiło zaledwie 50 tys. egzem­pla­rzy oraz kaseta magne­to­fo­no­wa. Promu­ją­ce ją single rozeszły się jednak w nakła­dzie ponad 300 tys. sztuk. Po zakoń­cze­niu współ­pra­cy z Budką Suflera po wspólnej trasie w lutym 1981, promu­ją­cej wydanie ich wspól­ne­go albumu, rozpo­czę­ła współ­pra­cę z wrocław­skim zespołem Stalowy Bagaż. Ich premie­ro­wy występ miał miejsce w maju na festi­wa­lu Rock Arena w Poznaniu. W czerwcu wystą­pi­ła z zespołem na 19. KFPP w Opolu, gdzie zapre­zen­to­wa­ła utwory "Na bohate­rów popyt już minął" i "Pieśń o cegle", które trafiły na ich wspólną epkę, która rozeszła się w ponad 100 tys. egzem­pla­rzy. Drugą z piosenek wykonała ubrana w strój z ZSMP-owskim czerwo­nym krawatem, co wywołało spore kontro­wer­sje w mediach. Po występie zarząd krakow­skie­go oddziału ZSMP wysto­so­wał protest przeciw­ko rzeko­me­mu sprofa­no­wa­niu symbolu organi­za­cji przez artystkę.

Od końca 1981 nagry­wa­ła materiał na kolejny album studyjny pt. Układy, który nagrała we współ­pra­cy m.in. z Janem Boryse­wi­czem, Wojcie­chem Bruśli­kiem, Andrze­jem Dylew­skim i Januszem Grzywa­czem i wydała w 1982. Na płycie prezen­to­wa­ła bardziej rockowe brzmie­nie niż na pierw­szym albumie. Na płycie znalazły się kolejne przeboje w jej dorobku: "Karma­zy­no­wa noc", "Brylanty" oraz "Obce dni". W lipcu nagrała wspólnie z Tadeuszem Nalepą płytę pt. Pożegnal­ny cyrk, zawie­ra­ją­cą utwory silnie kryty­ku­ją­ce stan wojenny. Cenzura nie dopuści­ła do wydania albumu, który czekał na wydanie 11 lat. W tym okresie Troja­now­ska była z jednej strony atako­wa­na przez "Solidar­ność" za pokazany w telewi­zji występ w Sali Kongre­so­wej, a z drugiej strony szyka­no­wa­na przez władzę za odmowę kolej­nych występów. Wraz z mężem zdecy­do­wa­ła się na emigra­cję: przeby­wa­ła w Holandii, USA, Wielkiej Brytanii, a w 1987 osiadła w Berlinie Zachodnim.

W 1991 wydała eponi­micz­ny album studyjny, zatytu­ło­wa­ny po prostu Izabela Troja­now­ska, na którym umieści­ła wyłącz­nie utwory anglo­ję­zycz­ne. Krążek przezna­czo­ny był do sprze­da­ży na rynki zachod­nie – najpierw trafił na rynek brytyj­ski, wydany nakładem nieza­leż­nej wytwórni Rondor Music, a 25 sierpnia 1992 trafił na rynki amery­kań­ski i kanadyj­ski (pod tytułem Indepen­den­ce). Rok wcześniej zapre­zen­to­wa­ła materiał z płyty na festi­wa­lu w Sopocie. Album przeszedł jednak bez echa, przyno­sząc jedynie umiar­ko­wa­ny hit "Indepen­den­ce Day".

Od kwietnia do paździer­ni­ka 1994 śpiewała razem z Budką Suflera na ich jubile­uszo­wej trasie koncer­to­wej. W 1995 nawią­za­ła współ­pra­cę artystycz­ną z Adamem Abram­kiem i Pawłem Sotem, kompo­zy­to­ra­mi zespołu Bajm. Nagrała z nimi album studyjny pt. Chcę inaczej, który w 1996 odniósł umiar­ko­wa­ny sukces, przyno­sząc przeboje: "I stało się", "Więcej niż życie" oraz "Naresz­cie czuję".

Od czerwca 1997 gra Monikę Ross-Nawrot w serialu TVP1 Klan.

Do 2008 wystę­po­wa­ła na koncer­tach z własnym zespołem. Od stycznia 2009 współ­pra­cu­je z zespołem Mafia. W sierpniu wystą­pi­ła z Budką Suflera w Sopocie, Nałęczo­wie oraz Katowi­cach z okazji ich 35-lecia. 8 paździer­ni­ka 2011 wydała kolejny album studyjny pt. Życia zawsze mało.

18 listo­pa­da 2016 wydała siódmy album studyjny pt. Na skos. Album zadebiu­to­wał na 49. miejscu polskiej listy przebo­jów – OLiS. Na potrzeby promocji płyty zmieniła wizeru­nek, za co w 2017 była nomino­wa­na do zdobycia Gwiazdy Plejady za "metamor­fo­zę roku".

Życie prywatne

Z matema­ty­kiem Markiem Troja­now­skim mają córkę Roxanę (ur. 12 czerwca 1991). Po rozpa­dzie małżeń­stwa po ponad 25 latach zmagała się z depresją.