Krzysztof Cugowski
Biografia

Krzysztof Cugowski

Zródło: Spotify

Krzysz­tof Piotr Cugow­ski (ur. 30 maja 1950 w Lubli­nie) – pol­ski woka­li­sta roc­ko­wy, sena­tor VI kaden­cji.

Działalność artystyczna

Ukoń­czył Pań­stwo­wą Szko­łę Muzycz­ną w Lubli­nie. Stu­dio­wał pra­wo na Wydzia­le Pra­wa i Admi­ni­stra­cji Uni­wer­sy­te­tu Marii Curie-Skło­dow­skiej w Lubli­nie, jed­nak­że stu­diów nie ukoń­czył. W 1969 Krzysz­tof Cugow­ski z kole­ga­mi współ­two­rzył zespół roc­ko­wy pod nazwą Prompter’s Box, wkrót­ce spo­lsz­czo­ną na Bud­kę Sufle­ra. Gru­pa ta ule­gła roz­wią­za­niu pod koniec 1970, a Krzysz­tof Cugow­ski następ­nie pod­jął współ­pra­cę z zespo­łem Romu­al­da Lip­ki – Sto­wa­rzy­sze­nie Cnót Wsze­la­kich. Gru­pa ta przy­ję­ła póź­niej nazwę Bud­ka Sufle­ra. W 1975 Krzysz­tof Cugow­ski zna­lazł się na dru­gim miej­scu w noto­wa­niu “woka­li­ści roku” prze­pro­wa­dzo­ne­go przez cza­so­pi­smo “Non Stop”. W 1976 opu­ścił Bud­kę Sufle­ra, pra­co­wał następ­nie z zespo­ła­mi Spi­sek i Cross. Do Bud­ki Sufle­ra powró­cił w 1984.

W dru­giej poło­wie lat 80. kon­cer­to­wał w USA. Bud­ka Sufle­ra wró­ci­ła do kra­ju w 1992 na nagra­nie pły­ty Cisza, któ­ra przy­nio­sła for­ma­cji suk­ces arty­stycz­ny i komer­cyj­ny pro­wa­dzą­cy do pod­ję­cia decy­zji o powro­cie na sta­łe na pol­ski rynek muzycz­ny. W poło­wie lat 90. Krzysz­tof Cugow­ski roz­wiódł się ze swo­ją pierw­szą żoną Mał­go­rza­tą i oże­nił się z pozna­ną w Sta­nach Zjed­no­czo­nych Joan­ną.

Naj­więk­szy suk­ces w karie­rze Krzysz­to­fa Cugow­skie­go przy­nio­sła pły­ta Nic nie boli, tak jak życie, któ­rej sprze­daż prze­kro­czy­ła milion egzem­pla­rzy. Dzię­ki temu zespół w listo­pa­dzie 1999 wystą­pił w sali Car­ne­gie Hall w Nowym Jor­ku.

W 2001 wydał solo­wą pły­tę z cove­ra­mi pol­skich i zagra­nicz­nych stan­dar­dów roc­ko­wych. W 2007 wystą­pił jako gość spe­cjal­ny w pro­gra­mie Jak oni śpie­wa­ją, gdzie w duecie z Nata­szą Urbań­ską zaśpie­wał prze­bój “Jest taki samot­ny dom”. W 2014 wystą­pił gościn­nie w utwo­rze “Zbyt wie­le” pro­du­cen­ta muzycz­ne­go Roz­bój­ni­ka Ali­ba­by oraz rape­ra VNM.

W stycz­niu 2014 na pro­fi­lu Bud­ki Sufle­ra na Face­bo­oku poja­wi­ła się infor­ma­cja, że z koń­cem roku zespół zakoń­czy swo­ją dzia­łal­ność. Ostat­nie duże kon­cer­ty gru­pa zagra­ła w Toru­niu 6 grud­nia 2014 i w Kra­ko­wie 14 grud­nia 2014. Naj­więk­szy poże­gnal­ny kon­cert pt. “Memu mia­stu na do widze­nia” odbył się 18 wrze­śnia 2014 w Lubli­nie, mie­ście, w któ­rym zespół powstał. Ostat­nie nie­ofi­cjal­ne poże­gna­nie nastą­pi­ło w ramach krót­kie­go wystę­pu w War­sza­wie 31 grud­nia 2014.

W 2014 Krzysz­tof Cugow­ski ze swo­imi syna­mi Pio­trem i Woj­cie­chem (nale­żą­cy­mi do zespo­łu Bra­cia) stwo­rzył zespół Cugow­scy, któ­ry nagrał dwa albu­my: Zaklę­ty krągOstat­ni raz (któ­ry uka­zał się rów­nież w for­ma­cie fil­mu DVD z nagra­niem poże­gnal­ne­go kon­cer­tu rodzin­nej gru­py z 14 maja 2018 w Lubli­nie). Od 2014 muzyk pro­wa­dzi też karie­rę solo­wą. W 2018 arty­sta roz­po­czął kon­cer­to­wa­nie wraz z towa­rzy­szą­cym zespo­łem muzycz­nym w ramach spe­cjal­nej tra­sy z oka­zji pięć­dzie­się­cio­le­cia karie­ry sce­nicz­nej. 30 czerw­ca 2019 wystą­pił w Opo­lu ze spe­cjal­nym reci­ta­lem, śpie­wa­jąc m.in. z Edy­tą Gór­niak i Ryszar­dem Ryn­kow­skim. W 2018 wraz z synem Pio­trem nagrał pio­sen­kę “Pani ze snów”, któ­ra zosta­ła stwo­rzo­na na potrze­by seria­lu Dro­gi wol­no­ści emi­to­wa­ne­go przez TVP1.

W 2019 Bud­ka Sufle­ra reak­ty­wo­wa­ła swo­ją dzia­łal­ność z nowym woka­li­stą, któ­rym został Robert Żar­czyń­ski. Krzysz­tof Cugow­ski cał­ko­wi­cie odciął się od zespo­łu, nie chcąc by go łączo­no z tą dzia­łal­no­ścią. W wywia­dzie dla “Super Expres­su” wska­zał, że gru­pa ma chro­nio­ny w urzę­dzie paten­to­wym znak i nazwę (do cze­go doszło w trak­cie jego wystę­pów w zespo­le). Począt­ko­wo nie wyklu­czał pod­ję­cia kro­ków praw­nych prze­ciw­ko człon­kom reak­ty­wo­wa­nej gru­py, któ­rzy według nie­go bez­praw­nie uży­li nazwy i loga Bud­ki Sufle­ra. Osta­tecz­nie jed­nak z tych pla­nów zre­zy­gno­wał.

Działalność polityczna

W 2005 był człon­kiem Hono­ro­we­go Komi­te­tu Popar­cia Lecha Kaczyń­skie­go w wybo­rach pre­zy­denc­kich. W tym samym roku w wybo­rach par­la­men­tar­nych uzy­skał man­dat sena­to­ra VI kaden­cji z ramie­nia Pra­wa i Spra­wie­dli­wo­ści w okrę­gu lubel­skim. W przed­ter­mi­no­wych wybo­rach par­la­men­tar­nych w 2007 nie ubie­gał się o reelek­cję.

W wybo­rach par­la­men­tar­nych w 2015 kan­dy­do­wał do Sena­tu z wła­sne­go komi­te­tu, zaj­mu­jąc 2. miej­sce spo­śród 3 kan­dy­da­tów (ofi­cjal­nie popar­ło go Pol­skie Stron­nic­two Ludo­we, nie­ofi­cjal­nie tak­że Plat­for­ma Oby­wa­tel­ska, któ­ra nie wysta­wi­ła prze­ciw nie­mu kontr­kan­dy­da­ta, oraz Pra­wi­ca Rze­czy­po­spo­li­tej).


Chcesz pomóc? Wesprzyj nas drobną kwota na Patronite.pl

Wesprzyj nas na Patronite.pl

#KULTURAWSIECI

Chcesz pomóc? Wesprzyj nas drobną kwota na Patronite.pl

Wesprzyj nas na Patronite.pl

#KULTURAWSIECI