Robert Maxymilian Brylewski
Biografia

Robert Mak­sy­mi­lian Bry­lew­ski, ps. Afa, Max, Robin Gol­dro­ker (ur. 25 maja 1961 w War­sza­wie, zm. 3 czerw­ca 2018 tam­że) – pol­ski muzyk roc­ko­wy i reg­ga­eowy; woka­li­sta, gita­rzy­sta, kom­po­zy­tor i autor tek­stów, lider i współ­za­ło­ży­ciel zespo­łów pun­kroc­ko­wych Kry­zys i Bry­ga­da Kry­zys oraz gra­ją­ce­go reg­gae Izra­ela. Współ­za­ło­ży­ciel gru­py Armia, w któ­rej w latach 1985–1993 był gita­rzy­stą.

Dzieciństwo

Był synem dwoj­ga arty­stów Zespo­łu Pie­śni i Tań­ca “Śląsk” im. Sta­ni­sła­wa Hady­ny. Wcze­sne dzie­ciń­stwo spę­dził w Koszę­ci­nie, gdzie zespół Śląsk ma swo­ją sie­dzi­bę. W wie­ku kil­ku lat prze­niósł się do War­sza­wy. Miesz­kał tam, z nie­wiel­ki­mi prze­rwa­mi, do śmier­ci. Uczęsz­czał krót­ko do Liceum PAX, a potem do Liceum im. Miko­ła­ja Reja do kla­sy rów­no­le­głej z kla­są Kazi­ka Sta­szew­skie­go i Rober­ta Schmid­ta.

Zespół Kryzys (1978–1981)

W 1978 Robert Bry­lew­ski współ­two­rzył zespół The Boors. Po zmia­nach w skła­dzie, w 1979 zespół zmie­nił nazwę na Kry­zys. Zespół zagrał kil­ka­dzie­siąt kon­cer­tów, ale wie­le nagrań (głów­nie pod­czas prób) nie docze­ka­ło się ofi­cjal­ne­go wyda­nia. Wio­sną 1981 fran­cu­ska wytwór­nia pły­to­wa Blitz­krieg Records wyda­ła bez zgo­dy zespo­łu album Kry­zys. Latem 1981 zespół zakoń­czył dzia­łal­ność, kon­cer­tu­jąc przed­tem w Opo­lu oraz na Pop Ses­sion w Sopo­cie.

W 1981 gościn­nie wystę­po­wał w zespo­le Deadlock.

Brygada Kryzys

Wkrót­ce potem Robert Bry­lew­ski i Tomasz Lipiń­ski (wcze­śniej Tilt) zało­ży­li Bry­ga­dę Kry­zys. Pierw­szy kon­cert zespo­łu miał odbyć się w gdań­skiej hali Oli­via, lecz z powo­du kon­flik­tu z orga­ni­za­to­ra­mi (pobi­cie jed­ne­go z orga­ni­za­to­rów przez Lipiń­skie­go) i tzw. śmia­łe­go pro­gra­mu arty­stycz­ne­go nie doszło do kon­cer­tu. Pierw­szy kon­cert odbył się w war­szaw­skiej Rivie­rze we wrze­śniu 1981, gdzie obok Bry­ga­dy Kry­zys zagra­ła po raz pierw­szy w War­sza­wie Repu­bli­ka. Kon­cert prze­szedł do histo­rii. Przed kon­cer­tem do muzy­ków tra­fi­ło cia­sto nadzie­wa­ne haszy­szem, któ­re zjadł Grze­gorz Cie­chow­ski i aku­styk. Nagra­ny kon­cert (ze złą jako­ścią dźwię­ku ze wzglę­du na nie­dy­spo­zy­cyj­ne­go aku­sty­ka) uka­zał się na nie­le­gal­nie wyda­nej pły­cie Bry­ga­da Kry­zys (wyda­nej w lutym 1982). W listo­pa­dzie 1981 Bry­lew­skie­go cięż­ko pobi­to. W grud­niu Bry­ga­da Kry­zys pró­bo­wa­ła poje­chać na kon­cert do Bel­gra­du na Dni Mło­dej Pol­skiej Sub­kul­tu­ry, lecz w Cie­szy­nie nie pozwo­lo­no jej na prze­jazd przez Cze­cho­sło­wa­cję do Jugo­sła­wii. Kil­ka dni póź­niej zespół pole­ciał samo­lo­tem do Bel­gra­du. Kon­cer­ty sta­ły się wiel­kim suk­ce­sem, zaś twór­czo­ścią Bry­ga­dy Kry­zys zain­te­re­so­wa­li się pro­mo­to­rzy z zagra­ni­cy. W wyni­ku wpro­wa­dze­nia sta­nu wojen­ne­go nie zosta­ła nagra­na pły­ta w Jugo­sła­wii oraz nie doszła do skut­ku tra­sa kon­cer­to­wa w Holan­dii. W lutym zespół nie zgo­dził się na gra­nie kon­cer­tów orga­ni­zo­wa­nych przez orga­ni­za­cje poli­tycz­ne i mili­cyj­ne pod nazwą Bry­ga­da K.. W mar­cu 1982 Ton­press w celu prze­te­sto­wa­nia sprzę­tu zapro­sił zespół na nagra­nie kil­ku utwo­rów, w wyni­ku cze­go zespół wydał album Bry­ga­da Kry­zys. Pły­ta postrze­ga­na jako pierw­szy ofi­cjal­ny albu­mu pun­kroc­ko­wy w Pol­sce, jest uzna­wa­na za jed­ną z naj­waż­niej­szych płyt w histo­rii pol­skiej muzy­ki roz­ryw­ko­wej. Bry­ga­da Kry­zys zakoń­czy­ła dzia­łal­ność jesie­nią 1982.

20 grud­nia 1981 Bry­lew­ski został zatrzy­ma­ny przez Mili­cję Oby­wa­tel­ską i prze­wie­zio­ny na prze­słu­cha­nie do komen­dy miesz­czą­cej się na uli­cy Jezu­ic­kiej w War­sza­wie. Tra­fił tam za nazwa­nie pija­ne­go zomow­ca (któ­ry wcze­śniej potrą­cił star­szą kobie­tę) “Kur­wą z orzeł­kiem”. Gdy Bry­lew­skie­mu pozwo­lo­no zezna­wać, zaczął mówić “Pano­wie, ja chcia­łem powie­dzieć, że mój tata to wyso­ki funk­cjo­na­riusz Mini­ster­stwa Spraw Wewnętrz­nych…”, co jesz­cze bar­dziej spro­wo­ko­wa­ło mili­cjan­tów. W wyni­ku symu­lo­wa­nia schi­zo­fre­nii i padacz­ki został wypusz­czo­ny z komi­sa­ria­tu.

Izrael i Armia

Wio­sną 1983 Bry­lew­ski zało­żył zespół Izra­el, któ­ry stał się jed­nym z pierw­szych pol­skich zespo­łów gra­ją­cych reg­gae. W maju 1983 Izra­el wydał album Bia­da, bia­da, bia­da, ale pły­ta uka­za­ła się na ryn­ku w 1985. W 1986 uka­zał się album Nabij faję, a w 1987 Ducho­wa rewo­lu­cja, vol. 1. Po zmia­nach w skła­dzie Izra­el w 1990 nagrał mate­riał na nowy album w Lon­dy­nie. W 1994 zawie­sił dzia­łal­ność.

Pod­czas gra­nia w Izra­elu Bry­lew­ski zain­te­re­so­wał się Biblią.

Rów­no­le­gle do dzia­łal­no­ści Izra­ela Bry­lew­ski grał od 1985 w Armii. Zespół powstał z ini­cja­ty­wy Toma­sza Budzyń­skie­go (wcze­śniej Sie­kie­ra) i Rober­ta Bry­lew­skie­go. Na bazie punk roc­ka oraz muzy­ki hard­co­re Armia w nowa­tor­ski spo­sób wpla­ta­ła inspi­ra­cje roc­kiem sym­fo­nicz­nym, heavy meta­lem, muzy­ką kla­sycz­ną i muzy­ką etnicz­ną. Bry­lew­ski wystę­po­wał w Armii do 1993, nagry­wa­jąc z zespo­łem albu­my Armia, Legen­da, Czas i byt, a tak­że kon­cer­to­wy Exo­dus.

W 1983 poznał Vivian Quar­coo, jaz­zo­wą woka­list­kę o w poło­wie ghań­skich korze­niach, i zapro­sił ją do wystę­po­wa­nia ze świe­żo utwo­rzo­nym Izra­elem. Po kil­ku mie­sią­cach zosta­li parą. W dru­giej poło­wie lat 80. wyje­chał do Lon­dy­nu, gdzie pra­co­wał na budo­wie jako sto­larz. W koń­cu lat 80. zamiesz­kał z rodzi­ną i przy­ja­ciół­mi w Stanc­le­wie na War­mii, gdzie poza dzia­łal­no­ścią arty­stycz­na zaj­mo­wał się rol­nic­twem.

Działalność w latach 90.

W 1990 wraz z zna­nym z Deu­te­ra Paw­łem “Kel­ne­rem” Roz­wa­dow­skim roz­po­czął two­rze­nie muzy­ki elek­tro­nicz­nej z wyko­rzy­sta­niem sam­plin­gu. W wyni­ku współ­pra­cy z Roz­wa­dow­skim powstał pro­jekt Max i Kel­ner, któ­ry wydał album Teh­no Ter­ror. Po zagra­niu kil­ku­na­stu zagra­nicz­nych kon­cer­tów zakoń­czo­no pro­jekt, któ­ry w 2007 reak­ty­wo­wa­no.

W 1991 reak­ty­wo­wa­no (w zmie­nio­nym skła­dzie) Bry­ga­dę Kry­zys. W 1992 uka­zał się album Cosmo­po­lis. Coraz rza­dziej kon­cer­tu­ją­cy zespół zakoń­czył dzia­łal­ność w 1994.

W 1993 Bry­lew­ski współ­two­rzył Fala­rek Band. Po wyda­niu w 1996 albu­mu Fala­rek aktyw­ność zespo­łu zani­kła. Od koń­ca lat 90. współ­two­rzył efe­me­rycz­ne yas­so­we zespo­ły The Users (ze Świe­tlic­kim, Tymań­skim, Olte­rem, Kur­ti­sem i Trza­ską), Dyli­żans czy Poga­nie (gru­pa zało­żo­na przez Bry­lew­skie­go i Tymań­skie­go).

W 1996 Robert Bry­lew­ski pra­co­wał nad dźwię­kiem w fil­mie Słod­ko gorz­ki.

Swo­im nazwi­skiem sygno­wał dwie pły­ty z muzy­ką elek­tro­nicz­ną. Debiut pod tytu­łem “War­saw Beat” z 1998 zawie­rał muzy­kę elek­tro­nicz­ną. “War­saw Beat II” z 2004 to reper­tu­ar o wie­le bar­dziej sto­no­wa­ny.

Był reali­za­to­rem muzycz­nym i wła­ści­cie­lem Gold Rock Stu­dio (póź­niej Zło­ta Ska­ła) dzia­ła­ją­ce­go w latach 1991–1997. Stu­dio prócz nagry­wa­nia zaj­mo­wa­ło się tak­że wyda­wa­niem płyt kom­pak­to­wych i kaset magne­to­fo­no­wych. Obo­wiąz­ki tej fir­my prze­ję­ły inne fir­my: Bio­dro Records, W Moich Oczach, Tone Indu­stria i Pop Noise.

W poło­wie lat 90. zwią­zek z Vivian Quar­coo zaczął prze­cho­dzić kry­zys. Pró­bą jego rato­wa­nia było wzię­cie ślu­bu w 1996, ale w 2001 mał­żeń­stwo zakoń­czy­ło się roz­wo­dem. Od koń­ca lat 90. XX wie­ku two­rzył tak­że kom­pu­te­ro­we ani­ma­cje do tele­dy­sków w swo­ich pro­jek­tach. W począt­kach XXI wie­ku miesz­kał w Pozna­niu.

Czasy najnowsze

Wspie­rał kam­pa­nię spo­łecz­ną “Muzy­ka Prze­ciw­ko Rasi­zmo­wi” Sto­wa­rzy­sze­nia “Nigdy Wię­cej”. Pod patro­na­tem tej akcji uka­zał się album Świat Cza­row­nic i Robert Bry­lew­ski (2002).

W 2002 wraz z Kon­ra­dem Janusz­kiem współ­two­rzył stu­dyj­ny pro­jekt 52um. W 2008 uka­zał się debiu­tanc­ki album pro­jek­tu, nazwa­ny 52um, a w 2010 powstał album Super­ego.

W 2003 reak­ty­wo­wa­no Bry­ga­dę Kry­zys. Ze sta­re­go skła­du oprócz Bry­lew­skie­go grał Tomasz Lipiń­ski. W 2003 roz­po­czę­ły się pra­cę nad nowym albu­mem (robo­czy tytuł Euro­cri­sis), jed­nak pły­ta nie uka­za­ła się. W 2006 reak­ty­wo­wa­no zespół Izra­el, któ­ry począt­ko­wo dzia­łał pod nazwą Magne­tos­fe­ra. W 2008 uka­zał się album Izra­ela Dża ludzie. W 2008 reak­ty­wo­wa­no zespół Kry­zys, któ­ry w mar­cu 2006 zagrał jed­no­ra­zo­wy kon­cert w war­szaw­skim klu­bie CDQ. W maju 2010 uka­zał się album Kry­zys komu­ni­zmu zawie­ra­ją­cy nowe utwo­ry Kry­zy­su i sta­re pio­sen­ki w nowym wyko­na­niu.

Przez kil­ka­na­ście lat był zwią­za­ny się z gdań­ską sce­ną alter­na­tyw­ną, w 2006 kupił miesz­ka­nie we Wrzesz­czu.

W 2010 star­to­wał w wybo­rach samo­rzą­do­wych do Rady m.st. War­sza­wy repre­zen­tu­jąc Komi­tet Wybor­czy Wybor­ców Gamo­nie i Kra­sno­lud­ki. Zdo­był 601 gło­sów, czy­li bli­sko 50% gło­sów odda­nych na jego listę w okrę­gu wybor­czym.

W 2011 Robert Bry­lew­ski świę­to­wał 30-lecie karie­ry muzycz­nej w Nad­bał­tyc­kim Cen­trum Kul­tu­ry w Gdań­sku. W 2012 uka­za­ła się auto­bio­gra­fia muzy­ka zaty­tu­ło­wa­na Kry­zys w Babi­lo­nie (w for­mie wywia­du prze­pro­wa­dzo­ne­go przez Rafa­ła Księ­ży­ka).

Śmierć

Na począt­ku 2018 na war­szaw­skiej Pra­dze muzyk został dotkli­wie pobi­ty, w wyni­ku cze­go był pod­da­ny skom­pli­ko­wa­ne­mu lecze­niu szpi­tal­ne­mu. Wró­cił do domu, jed­nak wkrót­ce oka­za­ło się, że wyma­gał dal­sze­go lecze­nia; ope­ra­cji, któ­ra mia­ła bez­po­śred­ni zwią­zek z wcze­śniej­szym pobi­ciem. Osta­tecz­nie tra­fił do szpi­ta­la przy ul. Sza­se­rów w War­sza­wie, będąc w sta­nie śpiącz­ki. Znaj­do­wał się w niej przez kil­ka tygo­dni, nie wybu­dza­jąc się już. Zmarł 3 czerw­ca 2018, w wyni­ku pro­ble­mów z krą­że­niem i zatrzy­ma­nia akcji ser­ca. 15 czerw­ca 2018 po pogrze­bie o cha­rak­te­rze świec­kim jego pro­chy zosta­ły pocho­wa­ne na Cmen­ta­rzu Woj­sko­wym na Powąz­kach w War­sza­wie (Q kolum­ba­rium 1–1‑7).