Kasia Nosowska
Muzyk

Kata­rzy­na Nosow­ska (ur. 30 sierp­nia 1971 w Szcze­ci­nie) – pol­ska pio­sen­kar­ka, autor­ka tek­stów, kom­po­zy­tor­ka, felie­to­nist­ka i oso­bo­wość medial­na. Człon­ki­ni Aka­de­mii Fono­gra­ficz­nej Związ­ku Pro­du­cen­tów Audio-Video (ZPAV). Hono­ro­wa Amba­sa­dor­ka Szcze­ci­na.

W latach 1992–2017 woka­list­ka zespo­łu roc­ko­we­go Hey, z któ­rym wyda­ła 11 albu­mów stu­dyj­nych: Fire (1993), Ho! (1994), ? (1995), Kar­ma (1997), Hey (1999), sic! (2001), Music Music (2003), Echo­sys­tem (2005), Miłość! Uwa­ga! Ratun­ku! Pomo­cy! (2009), Do ryce­rzy, do szlach­ty, doo miesz­czan (2012) i Błysk (2016). Wyda­ła też sie­dem albu­mów solo­wych: puk.puk (1996), Mile­na (1998), Sushi (2000), Uni­Se­xBlu­es (2007), Osiec­ka (2008), 8 (2011) i Basta (2018). Za sprze­daż solo­wych albu­mów ode­bra­ła jed­ną podwój­nie pla­ty­no­wą pły­tę, jed­ną pla­ty­no­wą i czte­ry zło­te.

Lau­re­at­ka Pasz­por­tu “Poli­ty­ki”, Dorocz­nej Nagro­dy Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go, trzy­krot­nie nagro­dy za “naj­lep­szą kre­ację aktor­ską” na Festi­wa­lu Pol­skich Wide­okli­pów Yach Film i 27-krot­nie nagro­dy “Fry­de­ry­ka” (w tym 11 z zespo­łem Hey). Odzna­czo­na Zło­tym Krzy­żem Zasłu­gi (2013).

Okrzyk­nię­ta naj­lep­szą pol­ską woka­list­ką według redak­cji maga­zy­nu “Machi­na”.

Młodość

Uro­dzi­ła się 30 sierp­nia 1971 w Szcze­ci­nie. Jest jedy­nacz­ką. Jej ojciec był mary­na­rzem, któ­ry z cza­sem uza­leż­nił się od alko­ho­lu. Rodzi­na jej bab­ki ze stro­ny mat­ki, Kry­sty­ny, zosta­ła wymor­do­wa­na 1 listo­pa­da 1943 pod­czas zbrod­ni w Kałę­czy­nie.

Ukoń­czy­ła naukę w Tech­ni­kum Odzie­żo­wym w Szcze­ci­nie. Po zda­niu matu­ry pla­no­wa­ła roz­po­cząć naukę w Pań­stwo­wej Wyż­szej Szko­le Teatral­nej w War­sza­wie, jed­nak nie dosta­ła się. Pod­ję­ła wów­czas pra­cę na poczcie, gdzie wpro­wa­dza­ła dane do kom­pu­te­ra.

Będąc uczen­ni­cą Szko­ły Pod­sta­wo­wej nr 11 w Szcze­ci­nie, nale­ża­ła do chó­ru szkol­ne­go. Następ­nie śpie­wa­ła w chó­rze Poli­tech­ni­ki Szcze­ciń­skiej.

Kariera muzyczna

Będąc nasto­lat­ką, poje­cha­ła w ramach Ochot­ni­cze­go Huf­ca Pra­cy do NRD, gdzie pozna­ła Mar­ka, gita­rzy­stę zespo­łu Wło­cha­ty Odku­rzacz, któ­ry zachę­cił ją do wystę­pów sce­nicz­nych. Pierw­szym zespo­łem, w któ­rym pro­fe­sjo­nal­nie śpie­wa­ła, były Szkla­ne Poma­rań­cze, nato­miast pierw­szy raz publicz­nie wystą­pi­ła z zespo­łem Wło­cha­ty pod­czas kon­cer­tu w szcze­ciń­skim klu­bie “Pino­kio” w 1989. Następ­nie współ­pra­co­wa­ła z gru­pa­mi Kafel, Dum-Dum, No Way Out czy Vivid oraz nagry­wa­ła chór­ki dla Pidża­my Por­no i Alian­su. W 1990 zaczę­ła wystę­po­wać gościn­nie w pio­sen­kach wie­lu pol­skich wyko­naw­ców, m.in. Świe­tli­ków, Dezer­te­ra, Ścian­ki, Voo Voo, Pio­tra Bana­cha czy Pidża­my Por­no.

W 1992 zosta­ła woka­list­ką zespo­łu Hey zało­żo­ne­go przez Pio­tra Bana­cha. Po wystę­pie na festi­wa­lu w Jaro­ci­nie, na któ­rym zdo­by­li nagro­dę dzien­ni­ka­rzy, otrzy­ma­li od Kata­rzy­ny Kanc­lerz pro­po­zy­cję nagra­nia albu­mu stu­dyj­ne­go. Pły­ta pt. Fire uka­za­ła się 8 lute­go 1993 i osią­gnę­ła suk­ces pod wzglę­dem sprze­da­ży. Łącz­nie wyda­ła z Hey 11 płyt stu­dyj­nych. W paź­dzier­ni­ku 2017 ogło­si­ła zawie­sze­nie dzia­łal­no­ści zespo­łu.

Solo­wy debiut fono­gra­ficz­ny zali­czy­ła 16 wrze­śnia 1996 wyda­niem albu­mu pt. puk.puk. Otrzy­ma­ła za nie­go “Fry­de­ry­ka” w kate­go­rii “album roku muzy­ka alter­na­tyw­na”. 8 mar­ca 1998 wyda­ła dru­gi solo­wy album pt. Mile­na, a 15 maja 2000 – trze­ci pt. Sushi, za któ­ry ode­bra­ła “Fry­de­ry­ka” w kate­go­rii “album roku muzy­ka alter­na­tyw­na”. W 2001 uczest­ni­czy­ła w pro­jek­cie Yugo­ton i zaśpie­wa­ła w trzech utwo­rach z albu­mu Micha­ła Żebrow­skie­go pt. Lubię, kie­dy kobie­ta.

28 maja 2007 wyda­ła czwar­ty album solo­wy pt. Uni­Se­xBlu­es. Wydaw­nic­two zosta­ło nagro­dzo­ne “Fry­de­ry­kiem” w kate­go­rii “album roku muzy­ka alter­na­tyw­na”, pocho­dzą­cy z pły­ty sin­giel “Era retu­sze­ra” wyróż­nio­no tytu­łem “pio­sen­ki roku”, a zre­ali­zo­wa­ny do nie­go tele­dysk – “wide­okli­pu roku”. 28 listo­pa­da wyda­ła pły­tę pt. Osiec­ka (2008), na któ­rej zawar­ła pio­sen­ki z tek­sta­mi Agniesz­ki Osiec­kiej. Wydaw­nic­two zapew­ni­ło jej “Fry­de­ry­ka” w kate­go­rii “album roku pio­sen­ka poetyc­ka”. 23 wrze­śnia 2011 zapre­zen­to­wa­ła szó­sty album pt. 8. Od 1996 ode­bra­ła sześć “Fry­de­ry­ków” dla “auto­ra roku” (1996, 2000, 2005, 2008, 2010) i trzy dla “woka­list­ki roku” (2005, 2008, 2009).

W 2009 wystą­pi­ła gościn­nie w pio­sen­kach “Wie­dza” i “Notes” z pły­ty zespo­łu Pust­ki pt. Kalam­bu­ry. W lutym 2010 uczest­ni­czy­ła w nagra­niu kon­cer­to­we­go DVD Pustek z serii Naj­mniej­szy kon­cert świa­ta, któ­re uka­za­ło się 29 paź­dzier­ni­ka 2010.

12 paź­dzier­ni­ka 2018 wyda­ła kolej­ny album solo­wy pt. Basta, za któ­ry ode­bra­ła “Fry­de­ry­ka” w kate­go­rii “album roku alter­na­ty­wa”. W listo­pa­dzie opu­bli­ko­wa­ła wła­sną wer­sję pio­sen­ki “Coraz bli­żej świę­ta”, wyko­rzy­sta­ną w kam­pa­nii rekla­mo­wej Coca-Coli.

Była trzy­krot­nie mia­no­wa­na dyrek­tor­ką arty­stycz­ną pro­jek­tu Męskie Gra­nie (2012, 2013, 2019); za każ­dym razem bra­ła udział w nagra­niach sin­gla pro­mu­ją­ce­go pro­jekt: “Ognia!” z Mar­kiem Dyja­kiem (2012), “Jutro jest dziś” z O.S.T.Rym (2013) i “Sobie i wam” z Toma­szem Organ­kiem, Krzysz­to­fem Zalew­skim i Igo­rem Walasz­kiem (2019).

W trak­cie trwa­nia pan­de­mii COVID-19 wzię­ła udział w akcji #hot16challenge2, pro­mu­ją­cej zbiór­kę fun­du­szy na rzecz per­so­ne­lu medycz­ne­go.

Działalność pozamuzyczna

Publi­ko­wa­ła felie­to­ny w mie­sięcz­ni­kach “Fili­pin­ka”, “Muza” i “Zwier­cia­dło”. W 2018 nakła­dem wydaw­nic­twa Wiel­ka Lite­ra uka­za­ła się debiu­tanc­ka powieść Nosow­skiej pt. “A ja żem jej powie­dzia­ła…”, któ­rą wyróż­nio­no tytu­łem Best­sel­le­ra Empi­ku 2018 w kate­go­rii “lite­ra­tu­ra pol­ska”.

Była juror­ką w pro­gra­mie Mini Play­back Show (1997–1999). Współ­pro­wa­dzi­ła autor­ską audy­cję “Tran­zy­tem do nie­by­tu” w sta­cji radio­wej Roxy FM.

Była jed­ną z boha­te­rek fil­mów doku­men­tal­nych: Dzie­ci Jaro­ci­na (2000), Przy­sta­nek Wood­stock – Naj­gło­śniej­szy Film Pol­ski (2003) i Histo­ria pol­skie­go roc­ka (2008). Zagra­ła gościn­nie w seria­lach Nia­nia (2009) i Dru­ga szan­sa (2018) oraz w fil­mie Wła­dy­sła­wa Pasi­kow­skie­go Pit­bull. Ostat­ni pies (2018).

Wystą­pi­ła w kam­pa­nii wize­run­ko­wej Coca-Coli “Poda­ruj radość #jak­Mi­ko­łaj” (2018) i spo­tach rekla­mo­wych ING Ban­ku Ślą­skie­go (2019).

Życie prywatne

Ze związ­ku z młod­szym o czte­ry lata per­ku­si­stą Ada­mem Kra­jew­skim ma syna Miko­ła­ja (ur. 22 maja 1996). W listo­pa­dzie 2018, po 17 latach związ­ku, poślu­bi­ła Paw­ła Kraw­czy­ka, muzy­ka i gita­rzy­stę zespo­łu Hey.