Krzysztof Cugowski
Muzyk

Krzysz­tof Piotr Cugowski (ur. 30 maja 1950 w Lublinie) – polski piosen­karz, senator VI kadencji.

Współ­za­ło­ży­ciel i wielo­let­ni wokali­sta rocko­we­go zespołu Budka Suflera. Nagrał z nim dwana­ście albumów studyj­nych, wśród nich płytę Nic nie boli, tak jak życie, której sprzedaż przekro­czy­ła milion egzem­pla­rzy. Z zespołem koncer­to­wał m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Nagrywał także albumy solowe, w tym płytę Integral­nie z coverami przebo­jów polskie­go i świato­we­go rocka. Współ­pra­co­wał z Rayem Wilsonem, Garym Brooke­rem i Garou. Wystę­po­wał także wspólnie z synami Wojcie­chem i Piotrem w ramach rodzin­ne­go zespołu Cugowscy.

Życiorys

Wczesne lata

W młodości trenował kultu­ry­sty­kę i boks.

Uczył się w Państwo­wej Szkole Muzycz­nej w Lublinie. Ukończył naukę w lubel­skim I Liceum Ogólno­kształ­cą­cym im. Stani­sła­wa Staszica. Studio­wał prawo na Wydziale Prawa i Admini­stra­cji Uniwer­sy­te­tu Marii Curie-Skłodow­skiej w Lublinie, jednakże studiów tych nie ukończył.

Działalność artystyczna

W 1969 wraz ze znajo­my­mi współ­two­rzył zespół rockowy pod nazwą Prompter’s Box, wkrótce spolsz­czo­ną na Budkę Suflera. Grupa ta uległa rozwią­za­niu pod koniec 1970, a sam muzyk podjął współ­pra­cę z zespołem Romualda Lipki – Stowa­rzy­sze­nie Cnót Wszela­kich. Grupa ta przyjęła później nazwę Budka Suflera. W 1975 piosen­karz znalazł się na drugim miejscu w notowa­niu "wokali­ści roku" czaso­pi­sma "Non Stop". W 1977 opuścił Budkę Suflera, pracował następ­nie z zespo­ła­mi Spisek i Cross. Do Budki Suflera powrócił w 1984.

W drugiej połowie lat 80. koncer­to­wał w Stanach Zjedno­czo­nych. Budka Suflera wróciła do kraju w 1992 na nagranie płyty pt. Cisza, która przynio­sła formacji sukces artystycz­ny i komer­cyj­ny, prowa­dzą­cy do podjęcia decyzji o powrocie na stałe na polski rynek muzyczny. Najwięk­szy sukces w karierze zespołu osiągnął album pt. Nic nie boli, tak jak życie, którego sprzedaż przekro­czy­ła milion egzem­pla­rzy. W listo­pa­dzie 1999 grupa wystą­pi­ła w Carnegie Hall w Nowym Jorku.

W 2001 Krzysz­tof Cugowski wydał solową płytę z coverami polskich i zagra­nicz­nych standar­dów rocko­wych. W tym samym roku z Lidią Stani­sław­ską wykonał utwór "Już nie ma dzikich plaż", który ukazał się na jej drugim albumie studyj­nym pt. Inna twarz. W 2005 wziął udział w nagraniu piosenki "Moja mała nostal­gia" Grażyny Łobaszew­skiej. W 2007 wystąpił jako gość w progra­mie Jak oni śpiewają, gdzie w duecie z Nataszą Urbańską zaśpie­wał przebój "Jest taki samotny dom". W 2014 wystąpił gościn­nie w utworze "Zbyt wiele" produ­cen­ta muzycz­ne­go Rozbój­ni­ka Alibaby oraz rapera VNM.

W styczniu 2014 Budka Suflera poinfor­mo­wa­ła, że z końcem roku zespół zakończy działal­ność. Pożegnal­ny koncert pt. "Memu miastu na do widzenia" odbył się 18 września 2014 w Lublinie. Muzycy zagrali ostatnie duże koncerty w Toruniu 6 grudnia 2014 i w Krakowie 14 grudnia 2014. Ostatnie (nieofi­cjal­ne) pożegna­nie nastą­pi­ło w ramach występu w Warsza­wie 31 grudnia 2014. W 2019 Budka Suflera reakty­wo­wa­ła działal­ność z Robertem Żarczyń­skim jako wokali­stą. Krzysz­tof Cugowski odciął się wówczas od zespołu, nie chcąc, by łączono go z tą działal­no­ścią. W wywia­dzie dla "Super Expressu" wskazał, że grupa ma chronio­ny w urzędzie paten­to­wym znak i nazwę, do czego doszło w trakcie jego występów w zespole. Począt­ko­wo nie wyklu­czał podjęcia kroków prawnych przeciw­ko członkom reakty­wo­wa­nej grupy, którzy według niego bezpraw­nie użyli nazwy i loga Budki Suflera. Ostatecz­nie jednak z tych planów zrezygnował.

W 2014 wraz z Piotrem i Wojcie­chem Cugow­ski­mi stworzył zespół Cugowscy. Grupa nagrała dwa albumy: Zaklęty krąg i Ostatni raz, który ukazał się również w formacie filmu DVD z nagra­niem pożegnal­ne­go koncertu rodzin­ne­go zespołu z 14 maja 2018 w Lublinie. W 2015 zagrał wspólny koncert ze śpiewacz­ką operową Aleksan­drą Kurzak. W 2018 wyruszył w trasę koncer­to­wą z okazji pięćdzie­się­cio­le­cia kariery scenicz­nej, a z Piotrem Cugow­skim nagrał piosenkę "Pani ze snów", która została stworzo­na na potrzeby serialu TVP1 Drogi wolności. W 2019 wystąpił w Opolu z recita­lem, śpiewa­jąc m.in. z Edytą Górniak i Ryszar­dem Rynkowskim.

Działalność polityczna

W 2005 był człon­kiem Honoro­we­go Komitetu Poparcia Lecha Kaczyń­skie­go w wyborach prezy­denc­kich. W tym samym roku w wyborach parla­men­tar­nych uzyskał mandat senatora VI kadencji z ramienia Prawa i Sprawie­dli­wo­ści w okręgu lubel­skim. W przed­ter­mi­no­wych wyborach parla­men­tar­nych w 2007 nie ubiegał się o reelekcję.

W wyborach parla­men­tar­nych w 2015 kandy­do­wał do Senatu z własnego komitetu, zajmując 2. miejsce spośród 3 kandy­da­tów (poparło go Polskie Stron­nic­two Ludowe oraz Prawica Rzeczy­po­spo­li­tej, a nieofi­cjal­nie także Platfor­ma Obywa­tel­ska, która nie wysta­wi­ła przeciw niemu kontrkandydata).

Odznaczenia

• Krzyż Kawaler­ski Orderu Odrodze­nia Polski (2014, za wybitne zasługi dla polskiej kultury, za osiągnię­cia w pracy artystycz­nej i twórczej)Posta­no­wie­nie Prezy­den­ta Rzeczy­po­spo­li­tej Polskiej z dnia 3 grudnia 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczenia ().
• Złoty Medal "Zasłu­żo­ny Kulturze Gloria Artis" (2020)
• Srebrny Medal "Zasłu­żo­ny Kulturze Gloria Artis" (2015)

Życie prywatne

Dwukrot­nie żonaty. Z małżeń­stwa z Małgo­rza­tą ma dwóch synów: Piotra i Wojcie­cha, którzy również zostali muzykami. W połowie lat 90. rozwiódł się z żoną, po czym zawarł związek małżeń­ski z Joanną, z którą ma syna Krzysztofa.