Stanisław Soyka
Muzyk

Stani­sław Joachim Sojka, wystę­pu­ją­cy także jako Soyka i Stani­sław Soyka (ur. 26 kwietnia 1959 w Żorach) – polski wokali­sta jazzowy i popowy, pianista, gitarzy­sta, skrzypek, kompo­zy­tor, aranżer.

Początki

Stani­sław Sojka zaczął wystę­po­wać już w wieku 7 lat, kiedy to śpiewał w sopra­nach w chórze kościel­nym, po czym mając 14 lat został kościel­nym organi­stą. Był wówczas uczniem Podsta­wo­wej Szkoły Muzycz­nej I stopnia w Gliwi­cach, gdzie uczył się gry na skrzyp­cach. Naukę konty­nu­ował w Liceum Muzycz­nym w Katowi­cach, po czym studio­wał na Akademii Muzycz­nej im. K. Szyma­now­skie­go w Katowi­cach, na kierunku aranża­cji i kompo­zy­cji. W czasie studiów był wokali­stą uczel­nia­ne­go big-bandu Puls, z którym dokonał kilku nagrań dla Polskie­go Radia w Katowicach.

Kariera jazzowa

Pod koniec lat 70. Sojka współ­pra­co­wał z jazzowym zespołem Extra Ball, był więc znany w środo­wi­sku jazzowym. Dyrektor jazzowej wytwórni płytowej PolJazz zapro­po­no­wał wokali­ście presti­żo­wy koncert, który miał być jedno­cze­śnie zareje­stro­wa­ny na potrzeby jego pierw­szej płyty. W ten sposób Sojka solowo zadebiu­to­wał na scenie w listo­pa­dzie 1978 roku, recita­lem w Filhar­mo­nii Narodo­wej w Warsza­wie, w ramach cyklu "Jazz w Filhar­mo­nii". Przed­sta­wił wówczas własne inter­pre­ta­cje standar­dów jazzo­wych, soulo­wych, r&b, a także polskich pieśni ludowych i kolęd. W następ­nym roku koncert ukazał się na jego pierw­szej płycie ''Don't You Cry''. Ponadto zdobył wtedy I nagrodę na Lubel­skich Spotka­niach Wokali­stów Jazzo­wych. W tym samym roku Sojka zaczął nagrywać również popowe nagrania. Najpierw zaśpie­wał w duecie z najpo­pu­lar­niej­szą wówczas wokalist­ką pop, Anną Jantar, cover przeboju z musicalu "Grease", zatytu­ło­wa­ny "You're The One That I Want". W 1980 roku Sojka wystąpił w śpiewo­grze Katarzy­ny Gärtner "Pozła­ca­ny warkocz", u boku takich gwiazd jak Maryla Rodowicz czy Andrzej Zaucha. Doczekał się wtedy także pierw­sze­go solowego hitu, "Śliczna różdżkareczka".

Drugi album Soyki, Blublula z 1981 roku, został okrzyk­nię­ty przez dzien­ni­ka­rzy najlep­szym jazzowym albumem roku i osiągnął status "Złotej Płyty". Wspólnie z triem Wojcie­cha Karolaka artysta zapre­zen­to­wał własne inter­pre­ta­cje kolej­nych standar­dów jazzo­wych i soulo­wych. Przeby­wa­ją­cy wówczas w Polsce, na festi­wa­lu Jazz Jamboree, krytyk jazzowy Willis Conover, okrzyk­nął Sojkę "najle­piej strze­żo­nym sekretem polskiej muzyki". Wokali­sta zaczął wystę­po­wać w całej Europie. Począt­ko­wo z triem Karolaka i Michałem Urbania­kiem rezydo­wał w popular­nym jazzowym klubie Quasi­mo­do w Berlinie Zachod­nim. W 1982 roku wystąpił na między­na­ro­do­wych festi­wa­lach jazzo­wych w Norym­ber­dze i Stambule. W tym samym roku Sojka nagrał przebój Grażyny Łobaszew­skiej "Czas nas uczy pogody", dopisu­jąc go również do listy swoich popowych hitów. W 1984 roku dostąpił zaszczy­tu suppor­to­wa­nia we Francji koncertu Raya Charlesa. W latach 1983–1988 Sojka co rok był wybie­ra­ny przez czytel­ni­ków magazynu "Jazz Forum" najlep­szym wokali­stą jazzowym. W tym samym okresie dla Polskie­go Radia wciąż nagrywał jednak kolejne popowe piosenki, ale tym razem już własne kompo­zy­cje. Nagrania te zebrano na jednej płycie dopiero w 1989 roku.

W 1983 roku Sojka wydał album ze standar­da­mi Duke’a Elling­to­na Soyka Sings Elling­ton oraz płytę Matko, która nas znasz… z muzyką religij­ną. W 1985 roku ukazał się album W piwnicy na Wójtow­skiej z koncer­tem, na którym zaśpie­wał następne covery jazzowe i soulowe. Artysta stworzył swój własny, bardzo charak­te­ry­stycz­ny styl kompo­zy­cji oraz wykona­nia ze specy­ficz­nym synko­po­wa­nym frazo­wa­niem w grze forte­pia­no­wej.

Popowy zwrot

W 1984 roku Sojka został wokali­stą efeme­rycz­nej formacji Svora, z którą nagrał trzy piosenki dla Polskie­go Radia , "Dokąd idziesz", "Co ty na to" oraz "Madame schizo­fre­nia". W tym samym roku wziął udział w nagraniu pierw­szej solowej płyty Tadeusza Nalepy. W 1985 śpiewał w kolejnej efeme­rycz­nej grupie WooBo­oDoo, z którą wylan­so­wał dwa przeboje, "Atak na głowę" oraz "Nie wiem".

W 1986 roku Stani­sław Sojka podpisał dwuletni kontrakt płytowy z zachod­nio­nie­miec­kim oddzia­łem wytwórni RCA i nagrał tam swój pierwszy popowy i jedyny między­na­ro­do­wy album, zatytu­ło­wa­ny Stani­sław Sojka. W jego powsta­wa­niu uczest­ni­czył m.in. świato­wej sławy produ­cent muzyczny Harold Falter­mey­er. Najpierw wspólnie przygo­to­wa­li jednak singla "The Spirit Of The West", który wykorzy­sta­ny był w kampanii rekla­mo­wej papie­ro­sów West. Sama płyta przepa­dła na rynkach zagra­nicz­nych, ale na początku 1987 roku przynio­sła wokali­ście popular­ność w Polsce, za sprawą przeboju "Love Is Crazy".

W 1988 roku, po powrocie z Niemiec, Sojka nagrał tytułową piosenkę do filmu Piłkar­ski poker. W tym samym roku założył duet z gitarzy­stą jazzowej formacji Tie Break, Januszem "Yaniną" Iwańskim. Razem wystę­po­wa­li aż do zawie­sze­nia działal­no­ści w 1995 roku. W 1989 roku ukazała się płyta Radio­ak­tyw­ny, na której zebrano radiowe nagrania wokali­sty, dokonane na przestrze­ni lat 1983–1988, w tym przebój "Absolut­nie nic". Większość tego reper­tu­aru zapre­zen­to­wał pięć lat później w wersji koncer­to­wej na płycie Live, nagranej z Yaniną.

Na przeło­mie dekad Sojka uczest­ni­czył też gościn­nie w sesjach nagra­nio­wych płyt zespołów Maanam i De Mono oraz Kayah, Izabeli Troja­now­skiej i Urszuli, śpiewa­jąc w chórkach i grając na forte­pia­nie. W tym czasie został też laure­atem nagrody im. Krzysz­to­fa Komedy w 1989 roku oraz Nagrody Artystycz­nej Młodych im. Stani­sła­wa Wyspiań­skie­go w 1990 roku. Skompo­no­wał także muzykę do kilku krótko­me­tra­żo­wych filmów.

Przełom

W 1990 roku Stani­sław Sojka, odtąd wystę­pu­ją­cy jako Soyka, wylan­so­wał przeboje "Cud niepa­mię­ci" i "Play It Again", zapowia­da­ją­ce jego najsłyn­niej­szy album, czyli Acoustic. Jego współ­pro­du­cen­tem był Dieter Meier z zespołu Yello. Płyta wydana w 1991 roku odniosła nie tylko ogromny sukces artystycz­ny, uznana przez dzien­ni­ka­rzy za najlep­szy album roku, ale też komer­cyj­ny, przyno­sząc jeszcze hity "Tak jak w kinie" i "Hard To Part". Wyprze­dzi­ła również światową modę na koncerty "bez prądu" zapocząt­ko­wa­ną w 1991 roku przez stację MTV.

W między­cza­sie, na początku 1991 roku, Polskę podbiła piosenka "Toleran­cja (na miły Bóg)", która okazała się najwięk­szym przebo­jem w całym dorobku Sojki. Utwór ten powstał z okazji koncertu "Toleran­cja" na rzecz chorych na AIDS, który odbył się w lutym 1991 roku w Warsza­wie. Sojka był jednym z jego inicja­to­rów i udało mu się zaprosić takie legendy muzyki, jak Czesław Niemen, Marek Grechuta, Kora, Tomasz Stańko i Krzysz­tof Pende­rec­ki. Jednak na płycie piosenka ta ukazała się dopiero rok później, gdy trafiła na następny autorski album artysty, Neopo­si­ti­ve. Tym samym powtó­rzył on komer­cyj­ny sukces swojego poprzed­ni­ka, lansując dodat­ko­wo przebój "Kiedy jesteś taka bliska".

Zanim jednak ukazał się album Neopo­si­ti­ve, w 1991 roku ukazała się kaseta, a w następ­nym także płyta, ze świątecz­nym materia­łem Kolędy polskie. W 1991 Soyka ponadto skompo­no­wał piosenkę "Wszystko co złe omija mnie" Grażynie Łobaszew­skiej, za co otrzymał I nagrodę w konkur­sie "Premiery" krajo­we­go festi­wa­lu piosenki w Opolu. W tym samym roku ukazał się jeszcze zbiór wierszy artysty "Fracha". W 1992 Soyka został uhono­ro­wa­ny tytułem krajowej "Gwiazdy roku" w plebi­scy­cie czytel­ni­ków młodzie­żo­we­go magazynu "Popcorn", a na między­na­ro­do­wym festi­wa­lu piosenki w Sopocie zdobył nagrodę główną, czyli Bursz­ty­no­we­go Słowika. Rok 1993 przyniósł kolejną koncer­to­wą płytę Soyki i Yaniny, Live.

W 1994 na rynek trafił kolejny studyjny album artysty, Radical Graża. Płyta przynio­sła przebój "Fa na na na". Muzą albumu była aktorka Grażyna Trela, albowiem Soyka związał się z nią wówczas w życiu prywat­nym. Rok później wziął udział w nagraniu jej inspi­ro­wa­nej muzyką reggae debiu­tanc­kiej płyty, firmo­wa­nej przez nią jako Graża T. Po zainau­gu­ro­wa­niu w 1995 roku nagród polskie­go przemy­słu muzycz­ne­go Fryderyk Soykę już podczas pierw­szej edycji wyróż­nio­no statu­et­ką dla najlep­sze­go wokali­sty 1994 roku.

Zmiany personalne i stylistyczne

W 1995 roku Soyka wydał dwa albumy. Pierwszy, retro­spek­cja. koncert. Kraków, był albumem koncer­to­wym, ale zawierał dodat­ko­wo dwa premie­ro­we nagrania studyjne, w tym hit "Są na tym świecie rzeczy". Był to ostatni album firmo­wa­ny z Yaniną. Na drugim wokali­sta przed­sta­wił swoje nowe muzyczne oblicze, bo związane z nurtem muzyki poetyc­kiej. Nagrał album Sonety Shake­spe­are, na który skompo­no­wał muzykę do wybra­nych sonetów Williama Shakespeare’a i zaśpie­wał je w języku polskim. Płytę promował przebój "Im mocniej cię kocham, tym na pozór słabiej". Jeden egzem­plarz artysta osobi­ście podaro­wał w 1996 roku goszczą­cej w Polsce angiel­skiej królowej Elżbie­cie II. Sojka był za niego nomino­wa­ny do Fryde­ry­ków jako wokali­sta roku i za najlep­szy album z muzyką poetycką. Cztery lata po polskiej wersji, ukazała się również anglo­ję­zycz­na wersja tego albumu, ''Soyka Sings Shakespeare's Sonnets.

W między­cza­sie, w 1998 roku na rynek trafił kolejny album z popowym materia­łem Nr 17, który przyniósł przeboje "Nie ma drugiej takiej" oraz "Tango Memento Vitae". W 1999 Soyka otrzymał za niego kolejną nomina­cję do Fryde­ry­ka, dla najlep­sze­go wokali­sty roku. Jeden z promu­ją­cych go koncer­tów został wydany w 2006 roku na pierw­szej w karierze artysty płycie DVD, Koncert w klubie Blue Note. W 1999 roku ukazała się także składan­ka jego najwięk­szych przebo­jów, Złota kolekcja – Cud niepa­mię­ci, wyróż­nio­na "Złotą Płytą". W 2004 roku docze­ka­ła się swojej drugiej części, Złota kolekcja, Vol. 2 – Życie to krótki sen. W 1999 roku artysta nagrał z Grzego­rzem Turnauem piosenkę "Sopli­co­wo", do filmu Pan Tadeusz, która wydłu­ży­ła listę jego przebojów.

W roku 2000 Soyka jako pianista wspólnie z tręba­czem Andrze­jem Przybiel­skim wydał instru­men­tal­ny album Sztuka błądze­nia. W 2001 roku artysta zwrócił się ku muzyce religij­nej i wydał płytę Polskie pieśni wielko­post­ne. W 2003 roku posta­no­wił uczcić 25-lecie ponty­fi­ka­tu papieża Jana Pawła II i wydał płytę z utworami, które skompo­no­wał do jego poematu Tryptyk rzymski. Wystąpił nawet w Watyka­nie na koncer­cie z okazji imienin papieża Jana Pawła II, śpiewa­jąc przed nim część z nich. Album z tym materia­łem został nagro­dzo­ny statu­et­ką Fryderyk za najlep­szy album 2003 roku z muzyką poetycką i zdobył status złotej płyty. W między­cza­sie przygo­to­wał ponadto popowy album Soyka­no­va, wydany w 2002 roku, który zaowo­co­wał przebo­jem "Życie to krótki sen". Soyka sięgnął na nim również po poezję Leopolda Staffa, Bolesła­wa Leśmiana oraz Federico Garcii Lorki.

W roku 2004 artysta nagrał płytę z wybra­ny­mi przez siebie miłosny­mi standar­da­mi, zatytu­ło­wa­ną Soyka Sings Love Songs. Był to pierwszy album, na którym Soyka jedynie zaśpie­wał. Promo­wa­ła go nowa wersja "Odkąd jesteś" Marka Grechuty. W 2005 roku wokali­sta zaanga­żo­wał się politycz­nie wspie­ra­jąc kampanię wyborczą partii Prawo i Sprawie­dli­wość poprzez uczest­nic­two w cyklu koncer­tów "Wiosna Polaków". W 2007 roku zaczął koncer­to­wać z nową formacją Soyka Sextet Plus.

W 2008 roku Soyka powrócił na rynek z premie­ro­wy­mi nagra­nia­mi, gościn­nie zreali­zo­wa­ny­mi na potrzeby płyt innych artystów i wybra­ny­mi na pierwsze single promu­ją­ce. Przed­sta­wi­ły one zupełnie nowe muzyczne oblicze artysty. Singiel "Duże miasto" był nagra­niem hip-hopowym rapera Gorzkie­go, nagranym z udziałem innych raperów, Teki, Craiga G. i Jerome’a XL. Z Gorzkim artysta nagrał także utwór "Zwycię­stwo", w którym rapował ponadto Bizarre ze składu D12. Na singlu wydano ponadto utwór "Waluta", utrzy­ma­ny w konwen­cji reggae, a nagrany z Krakow­skim, czyli produ­cen­tem Piotrem Krakow­skim z zespołu Milkshop. W tym samym roku Soyka wydał aż trzy wydaw­nic­twa podsu­mo­wu­ją­ce jego dotych­cza­so­wą, trzydzie­sto­let­nią karierę: album koncer­to­wy Solo Recital, wydany także na płycie DVD, oraz szesna­sto­pły­to­wy box z niemal komplet­ną dysko­gra­fią Rocznik 59, zawie­ra­ją­cy jego wszyst­kie albumy studyjne z wyjąt­kiem jazzowych.

Film, teatr, muzyka

W 2008 roku Soyka dostał pierwszą kinową rolę, w polsko-japoń­skim filmie Doroty Kędzie­rzaw­skiej Jutro będzie lepiej. Wokali­sta wcielił się w rolę policjan­ta. Premiera filmu odbyła się dopiero w maju 2010 roku, podczas Festi­wa­lu Polskich Filmów Fabular­nych w Gdyni.

W kwietniu 2009 roku na szcze­ciń­skim festi­wa­lu "Kontra­punkt" odbyła się premiera radiowej sztuki teatral­nej autor­stwa Krzysz­to­fa Czeczota Jeszcze się spotkamy młodsi, do której Soyka skompo­no­wał muzykę. Otrzymał za to nagrodę za najlep­szą orygi­nal­ną muzykę podczas Festi­wa­lu Teatru Polskie­go Radia i Teatru Telewi­zji Polskiej "Dwa Teatry" w Sopocie. Natomiast w maju w łódzkim Klubie Wytwór­nia oficjal­nie zainau­gu­ro­wa­no cykl o nazwie "Wytwór­nia Kina Niemego", łączący pokazy filmów niemych z muzyką na żywo. Wśród zapro­szo­nych gości znalazł się Soyka, który muzycz­nie zilustro­wał nakrę­co­ny 80 lat wcześniej film Szlakiem hańby.

3 maja 2009 roku Soyka został odzna­czo­ny przez Prezy­den­ta RP Lecha Kaczyń­skie­go Krzyżem Kawaler­skim Orderu Odrodze­nia Polski. W tym samym roku artysta uczcił jubile­usz 30-lecia solowej działal­no­ści artystycz­nej dwoma koncer­ta­mi: 3 kwietnia we wrocław­skim Teatrze Muzycz­nym Capitol i 17 czerwca w warszaw­skim Centrum Promocji Kultury. Udział w nich wzięli najważ­niej­si muzycy towarzy­szą­cy mu karierze, zarówno tej jazzowej, jak i popowej, na czele z Wojcie­chem Karola­kiem i Yaniną.

W 2009 roku ukazał się pierwszy od pięciu lat premie­ro­wy album Soyki Studio Wąchock, firmo­wa­ny z formacją Sextet Plus. Gościn­nie zaśpie­wa­ły na nim Paulina i Natalia Przybysz z zespołu Sistars. Obok autor­skich utworów artysta zaśpie­wał na niej także wiersze Czesława Miłosza, Zbignie­wa Herberta i Leopolda Staffa oraz ukraiń­sko-biało­ru­ską piosenkę ludową. Płytę promował przebój "Każdy kochać się chce". Za ten album Soyka został nomino­wa­ny do Fryde­ry­ków jako wokali­sta roku i za najlep­szy album z muzyką poetycką.

Równo­le­gle z premierą tej płyty Soyka wystąpił z zespołem Kwintet Plus jako gwiazda koncertu galowego konkursu "Pamię­taj­my o Osiec­kiej", w którym amatorzy i profe­sjo­na­li­ści śpiewali piosenki z tekstami Agniesz­ki Osiec­kiej. Artysta skompo­no­wał na tę okazję muzykę do jej dziewię­ciu, mniej znanych tekstów. Reper­tu­ar ten wypełnił rok później jego następny album, …Tylko brać – Osiecka znana i nieznana. Zapocząt­ko­wał on cykl albumów stano­wią­cych hołd Soyki dla twórczo­ści wybra­nych poetów czy artystów.

W 2011 roku Stani­sław Soyka został jednym z kompo­zy­to­rów w Teatrze im. L. Solskie­go w Tarnowie. W marcu tego samego roku wystąpił jako główna gwiazda II edycji Ogólno­pol­skie­go Festi­wa­lu Piosenki Poetyc­kiej "Nastroje" w Katowicach.

W kwietniu w Szcze­ci­nie premierę miało widowi­sko Jesteś tym, kim będziesz jutro – Pasja Szcze­ciń­ska, do którego muzykę napisał Soyka. To utwór pasyjny powstały w oparciu o teksty Romana Brand­sta­et­te­ra, polskie­go poety o żydow­skich korze­niach. Ich adapta­cją i reżyse­rią koncertu zajął się Krzysz­tof Czeczot. Oprócz Stani­sła­wa Soyki, jego zespołu i kwartetu smycz­ko­we­go Altra Volta, wystą­pi­li w nim także Jerzy Trela, Danuta Stenka i Kamila Baar.

Muzyczne hołdy

We wrześniu 2010 Soyka zebrał na albumie …Tylko brać – Osiecka znana i nieznana utwory zapre­zen­to­wa­ne rok wcześniej podczas galowego koncertu konkursu "Pamię­taj­my o Osiec­kiej", na który specjal­nie skompo­no­wał muzykę do rzadkich tekstów tytuło­wej bohater­ki. Album promo­wa­ny był utworem "Tango Warszawo". Materiał uzupeł­ni­ły znane już wcześniej z innych wykonań kompo­zy­cje Andrzeja Zieliń­skie­go z grupy Skaldo­wie oraz księdza Francisz­ka Leśniaka. Album uhono­ro­wa­no "Złotą Płytą", a Soykę nomino­wa­no do Fryde­ry­ków jako wokali­stę roku i za najlep­szy album z muzyką poetycką.

Do końca tego samego roku artysta wziął udział w nagraniu dwóch chary­ta­tyw­nych wydaw­nictw. Pierw­szym był album Cudowny świat, dedyko­wa­ny pamięci profe­so­ra Zbignie­wa Religi. Miał on na celu wsparcie projektu "Z Sercem dla Serca", zmierza­ją­ce­go do budowy sztucz­nej komory serca dla dzieci. Soyka przygo­to­wał tu własną inter­pre­ta­cję przeboju Marka Grechuty "Dni, których nie znamy". Pozosta­łe przerób­ki znanych hitów wykonali obok niego: Marek Piekar­czyk, Maciej Maleń­czuk, Mieczy­sław Szcze­śniak, Andrzej Piasecz­ny, Krzysz­tof Kiljań­ski, Janusz Radek, Małgo­rza­ta Walewska, Łukasz Zagro­bel­ny, Kasia Wilk oraz aktorki Stani­sła­wa Celińska i Małgo­rza­ta Kożuchow­ska. Wszyscy wspólnie zaśpie­wa­li tu ponadto ulubiony standard prof. Religi, "What A Wonder­ful World" Louisa Armstron­ga. Drugim wydaw­nic­twem był minial­bum Idą Święta 4 – Akcja Chary­ta­tyw­na Trójki, wspie­ra­ją­cy Fundusz Eduka­cyj­ny dla Rodzin­nych Domów Dziecka. Soyka nagrał tu wspólnie z Antoniną Krzysz­toń utwór "Matka Boża na osiołku". W projek­cie wzięli też udział Wojciech Waglew­ski, Muniek Stasz­czyk, Adam Nowak, Grzegorz Turnau, Aga Zaryan, Magda Umer oraz trady­cyj­nie dzien­ni­ka­rze radiowej Trójki.

W kwietniu 2011 artysta wydał album W blasku światła, z muzyką do poematów Jana Pawła II, nagrany wspólnie z Andrze­jem Piasecz­nym. Muzykę obok Soyki skompo­no­wał też Seweryn Krajew­ski. A już w maju ukazał się album przygo­to­wa­ny z okazji uchwa­lo­ne­go przez Sejm RP Roku Miłosza. Soyka skompo­no­wał muzykę i zaśpie­wał wybrane przez siebie wiersze polskie­go noblisty, Czesława Miłosza, na płycie Stani­sław Soyka śpiewa 7 wierszy Czesława Miłosza, w listo­pa­dzie uzupeł­nio­nej o dwa kolejne utwory. Promował ją przebój "Na cześć księdza Baki", nagrany w duecie z Czesła­wem Mozilem.

W czerwcu artysta został uhono­ro­wa­ny nagrodą Grand Prix krajo­we­go festi­wa­lu piosenki w Opolu za całokształt twórczo­ści. Otrzymał również swoją Gwiazdę w opolskiej Alei Gwiazd.

W sierpniu wziął udział w nagraniu chary­ta­tyw­nej piosenki "Mama Afryka", wspólnie z Beatą Kozidrak, Mieczy­sła­wem Szcze­śnia­kiem, Anną Marią Jopek, Arturem Gadow­skim, Majką Jeżowską i Anną Jurkszto­wicz. Utwór skompo­no­wał Krzesi­mir Dębski, a tekst napisał Andrzej Mogiel­nic­ki. Projekt ten wspomógł akcję pomocy UNICEF i Polskiej Akcji Humani­tar­nej dla głodu­ją­cych w Somalii.

W kwietniu 2012 Soyka wydał album Stani­sław Soyka w hołdzie Mistrzo­wi, zawie­ra­ją­cy własne inter­pre­ta­cje wybra­nych utworów Czesława Niemena. Przygo­to­wa­nia do tego projektu trwały dwana­ście lat, a nagranie zaledwie pięć dni. Specjal­nym gościem na płycie był Tomasz Jaśkie­wicz, najsłyn­niej­szy gitarzy­sta Niemena. Album promował utwór "Wiem, że nie wrócisz", nagrany z jego udziałem.

W maju artysta znalazł się w presti­żo­wej dziesiąt­ce gwiazd koncertu Top na festi­wa­lu TOPtren­dy, gdzie wystę­po­wa­li wykonaw­cy odnoszą­cy w minionym roku najwięk­szy sukces komer­cyj­ny. W lutym 2013 na rynek trafił koncer­to­wy album z płytami CD i DVD Stani­sław Soyka w hołdzie Mistrzo­wi – Live, z reper­tu­arem ostat­niej płyty. W kwietniu ukazała się dwupły­to­wa kolekcja najwięk­szych przebo­jów artysty, wydana w cyklu "Poeci polskiej piosenki", zatytu­ło­wa­na Absolut­nie nic….

W 2014 Soyka ponownie sięgnął po twórczość Bolesła­wa Leśmiana i wspólnie z Adamem Strugiem nagrał album Strug. Leśmian. Soyka, wydany w maju. Kompo­zy­cje do wierszy stworzył Strug, a Soyka opraco­wał je na forte­pian i zaśpie­wał z nim w duecie. Płytę promował utwór "Tam na rzece". W tym samym czasie artysta wziął udział w muzycz­nym projek­cie Pusz Pawła Osickie­go z zespołu Pogodno, który przygo­to­wał alter­na­tyw­ne aranża­cje polskich pieśni powstań­czych i legio­no­wych. W czerwcu ukazały się one na albumie Pąki białych róż, wydanym nakładem Muzeum Powsta­nia Warszawskiego.

W sierpniu 2014 podczas między­na­ro­do­we­go Sopot Festival Soyka otrzymał statu­et­kę Bursz­ty­no­wy Słowik za całokształt twórczości.

W 2015 na albumie Swing Revisi­ted artysta zapre­zen­to­wał własne inter­pre­ta­cje swingo­wych standar­dów z lat 30. i 40. XX wieku, głównie Duke’a Elling­to­na. Album został wydany w kwietniu, a w wersji rozsze­rzo­nej w listo­pa­dzie. Płyta została nagrana ze szwedzko-duńską orkie­strą bigban­do­wą Rogera Berga, a promował ją cover "Let The Good Times Roll" z reper­tu­aru Louisa Jordana. Album uzyskał status platy­no­wej płyty.

W sierpniu Soyka wydał dwupły­to­wy album Shake­spe­are a cappella nagrany wspólnie z zespołem wokalnym Cracow Singers śpiewa­ją­cym w szesna­sto­gło­so­wej harmonii, na którym przypo­mniał swoje kompo­zy­cje do sonetów Williama Shakespeare’a, tym razem w nowej aranża­cji a cappella. Sonety zostały nagrane zarówno w orygi­nal­nym angiel­skim języku, jak też w języku polskim. W tym samym roku Soyka wziął udział w nagraniu koncer­to­we­go albumu Krzysz­tof Kobyliń­ski Ethno­jazz Orche­stra KK Pearls, Aukso & Moś, Soyka – live, który ukazał się we wrześniu.

Wiosną 2017 roku jako skrzypek wydał album Action Direct Tales'' z wiodącym udziałem Buby Badjie Kuateha (ur. 1982), wirtu­ozem kory z Gambii, którego poznał podczas wspól­nych muzyko­wań na ulicy Francu­skiej w Warszawie.

Życie prywatne

Stani­sław Sojka rozwiódł się ze swoją żoną Iwoną, z którą ma czterech synów. Jego obecną żoną jest Ewa Żmijewska-Sojka.