Marek Stefankiewicz
Muzyk

Marek Ste­fan­kie­wicz (ur. 13 mar­ca 1954 w Lubli­nie) – pol­ski kla­wi­szo­wiec, kom­po­zy­tor, aran­żer, dyry­gent, kie­row­nik muzycz­ny, peda­gog. Czło­nek Sto­wa­rzy­sze­nia Auto­rów ZAiKS, Związ­ku Arty­stów Wyko­naw­ców STOART i Pol­skiej Aka­de­mii Fil­mo­wej. Dok­tor habi­li­to­wa­ny sztuk muzycz­nych.

Życiorys

Ukoń­czył Śred­nią Szko­łę Muzycz­ną w Lubli­nie w kla­sie for­te­pia­nu. Absol­went Wycho­wa­nia Muzycz­ne­go na Aka­de­mii Muzycz­nej im. Fry­de­ry­ka Cho­pi­na w War­sza­wie (tytuł magi­stra sztu­ki uzy­skał w 1982) oraz Wydzia­łu Han­dlu Zagra­nicz­ne­go Szko­ły Głów­nej Pla­no­wa­nia i Sta­ty­sty­ki w War­sza­wie.

Zade­biu­to­wał w 1972 roku, jako pia­ni­sta zespo­łu Full Trio, z któ­rym doko­nał pierw­szych nagrań w Roz­gło­śni Lubel­skiej Pol­skie­go Radia. Był wów­czas uczniem lubel­skiej Pań­stwo­wej Szko­ły Muzycz­nej II stop­nia. Trio wyko­ny­wa­ło muzy­kę z pogra­ni­cza jaz­zu, blu­esa i popu.

W latach 1973–1975 i w 1977 muzyk współ­pra­co­wał z roc­ko­wą Bud­ką Sufle­ra. Brał udział w nagra­niu jej debiu­tanc­kie­go long­playa Cień wiel­kiej góry oraz w reje­stra­cji utwo­ru Komen­tarz do pew­nej legen­dy (zagrał m.in. na sak­so­fo­nie)Wyko­naw­cy ci uczest­ni­czy­li w nagra­niu utwo­ru “Komen­tarz do pew­nej legen­dy”.. W cza­sie stu­diów gry­wał rów­nież z holen­der­ską for­ma­cją Livin’ Blu­es, z zespo­łem z nur­tu poezji śpie­wa­nej Boom (brał udział w pre­zen­ta­cji spek­ta­klu pt. 13 wier­szy K. K. Baczyń­skie­go, pre­mie­ra: marzec 1979)Słoń­ce w ramio­nach. Gru­pa Boom (CD, Mono­plan 2012) info: okład­ka pły­ty (str. 81–82, 98–99), Per­fec­tem i duetem Marek i Wacek. W 1979 roku zade­biu­to­wał jako kom­po­zy­tor.

Po ukoń­cze­niu stu­diów muzycz­nych w 1982 roku, jako pia­ni­sta i aran­żer pra­co­wał w: Pol­skiej Orkie­strze Radio­wej, Fil­har­mo­nii Naro­do­wej, w Stu­dio Jaz­zo­wym Pol­skie­go Radia, Orkie­strze Teatru Wiel­kie­go, Orkie­strze Sin­fo­nia Var­so­via oraz w big-ban­dach: Andrze­ja Trza­skow­skie­go, Zbi­gnie­wa Gór­ne­go i w Alex Ban­dzie. Kon­cer­to­wał w kra­ju i za gra­ni­cą, m.in. w RFN, NRD, Szwe­cji, Wiel­kiej Bry­ta­nii, Austra­lii, Sta­nach Zjed­no­czo­nych i Japo­nii.

Był dyry­gen­tem i kie­row­ni­kiem muzycz­nym, m.in. w Teatrze Stu­dio i Teatrze Sce­na Pre­zen­ta­cje w War­sza­wie. Współ­pra­co­wał tak­że z zespo­ła­mi orkie­stro­wy­mi i chó­ral­ny­mi w cza­sie sesji nagra­nio­wych, jak rów­nież pod­czas kon­cer­tów i festi­wa­li (KFPP w Opo­lu, MFP w Sopo­cie, Prze­gląd Pio­sen­ki Aktor­skiej we Wro­cła­wiu). Udzie­lał się rów­nież, jako pia­ni­sta i kie­row­nik muzycz­ny w tele­wi­zyj­nych i radio­wych pro­gra­mach muzycz­nych (Dro­ga do gwiazd, Śpie­wa­ją­ce for­te­pia­ny, Show­ti­me).

Jest auto­rem:

– muzy­ki do fil­mów, seria­li i spek­ta­kli tele­wi­zyj­nych, m.in.: Smak cze­ko­la­dy (reż. Paweł Kar­piń­ski), To tyl­ko Rock (reż. Paweł Kar­piń­ski), Miłość z listy prze­bo­jów (reż. Marek Nowic­ki), Sara (reż. Maciej Śle­sic­ki), Klan, Para­di­so (reż. Andrzej Strze­lec­ki);

– muzy­ki instru­men­tal­nej;

– pio­se­nek śpie­wa­nych, m.in. przez: Ewę Bem, Danu­tę Bła­żej­czyk, Hali­nę Frąc­ko­wiak, Ire­nę Jaroc­ką, Kry­sty­nę Proń­ko (skom­po­no­wał m.in. pio­sen­kę Jesteś lekiem na całe zło), Han­nę Bana­szak, Annę Jan­tar, Mary­lę Rodo­wicz, Ali­cję Majew­ską, Zdzi­sła­wę Sośnic­ką, Han­nę Bana­szak, Mar­ty­nę Jaku­bo­wicz, Nata­lię Kukul­ską, Zbi­gnie­wa Wodec­kie­go, Krzysz­to­fa Cugow­skie­go, Andrze­ja Zauchę (jako czło­nek Gru­py Dok­to­ra Q nagrał debiu­tanc­ki album solo­wy pio­sen­ka­rza pt. Wszyst­kie stwo­rze­nia duże i małe), Pio­tra Schul­za, Mie­czy­sła­wa Szcze­śnia­ka, czy Janu­sza Szro­ma;

– pio­se­nek dla dzie­ci.

Ponad­to poja­wił się w obsa­dzie aktor­skiej fil­mów: To tyl­ko Rock (1983) i Miłość z listy prze­bo­jów (1984) oraz seria­li: Klan i Na dobre i na złe. Jest lau­re­atem nagro­dy dzien­ni­ka­rzy, któ­rą otrzy­mał na XXIV Kra­jo­wym Festi­wa­lu Pio­sen­ki Pol­skiej Opo­le ’87 za aran­ża­cję Pol­skiej Madon­ny i III nagro­dy w kon­cer­cie “Pre­mie­ry” na XXVIII Kra­jo­wym Festi­wa­lu Pio­sen­ki Pol­skiej Opo­le ’91 za Nie bój się żyć.

Od paź­dzier­ni­ka 2003 roku do chwi­li obec­nej jest wykła­dow­cą na Wydzia­le Arty­stycz­nym – Insty­tut Sztu­ki UMCS w Lubli­nie (Kie­ru­nek: Jazz i Muzy­ka Estra­do­wa) i od paź­dzier­ni­ka 2009 roku do chwi­li obec­nej na Aka­de­mii Teatral­nej im. Alek­san­dra Zelwe­ro­wi­cza w War­sza­wie. Za pra­cę peda­go­gicz­ną otrzy­mał nagro­dy rek­tor­skie (2011, 2012, 2014, 2015).

W 2012 roku uzy­skał sto­pień dok­to­ra sztu­ki muzycz­nej w dys­cy­pli­nie arty­stycz­nej “dyry­gen­tu­ra”, nada­ny przez Radę Wydzia­łu Dyry­gen­tu­ry Chó­ral­nej, Edu­ka­cji Muzycz­nej, Muzy­ki Kościel­nej, Ryt­mi­ki i Tań­ca Uni­wer­sy­te­tu Muzycz­ne­go Fry­de­ry­ka Cho­pi­na w War­sza­wie. Kil­ku­krot­nie uczest­ni­czył w orga­ni­za­cji Mię­dzy­na­ro­do­we­go Festi­wa­lu Szkół Teatral­nych.

Ze swo­imi stu­den­ta­mi uczest­ni­czył w podob­nych festi­wa­lach w Indiach (Del­hi, 2012), na Sło­wa­cji (Bra­ty­sła­wa, 2014) i w Rumu­nii (Sucza­wa, 2015). Ponad­to pro­wa­dził mię­dzy­na­ro­do­we warsz­ta­ty muzycz­ne w kra­ju i w 2013 w Stras­berg Stu­dio w Nowym Jor­ku.

W roku 2012 roku został uho­no­ro­wa­ny przez Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go Brą­zo­wym Meda­lem “Zasłu­żo­ny Kul­tu­rze Glo­ria Artis”, zaś w 2016 został odzna­czo­ny przez Pre­zy­den­ta Rze­czy­po­spo­li­tej Pol­skiej Zło­tym Krzy­żem Zasłu­gi.

15 stycz­nia 2020 roku Aka­de­mia Muzycz­na im. Igna­ce­go Jana Pade­rew­skie­go w Pozna­niu nada­ła Mar­ko­wi Ste­fan­kie­wi­czo­wi sto­pień dok­to­ra habi­li­to­wa­ne­go w dzie­dzi­nie sztu­ki, w dys­cy­pli­nie sztu­ki muzycz­ne.

Pełna pisemna wersja przebiegu kariery zawodowej

Na stro­nie inter­ne­to­wej Aka­de­mii Muzycz­nej im. Igna­ce­go Jana Pade­rew­skie­go w Pozna­niu Marek Ste­fan­kie­wicz zamie­ścił swój auto­re­fe­rat w któ­rym (w obszer­nych frag­men­tach) opi­sał prze­bieg swo­jej karie­ry zawo­do­wej.