Kazimierz “Kazik” Staszewski
Muzyk

Kazik Sta­szew­ski, rów­nież Kazik, właśc. Kazi­mierz Piotr Sta­szew­ski (ur. 12 mar­ca 1963 w War­sza­wie) – pol­ski muzyk, woka­li­sta, sak­so­fo­ni­sta, autor tek­stów i muzy­ki, aran­żer. Współ­za­ło­ży­ciel i czło­nek zespo­łów Kult, KNŻ, El Dupa, Bul­dog, Zuch Kazik, Yugo­ton i Kazik + Zdu­nek Ensem­ble wystę­pu­ją­cy rów­nież solo oraz anga­żu­ją­cy się w inne pro­jek­ty muzycz­ne oraz fil­mo­we.

Życiorys

Jest synem Kry­sty­ny i Sta­ni­sła­wa Sta­szew­skich oraz wnu­kiem Kazi­mie­rza Sta­szew­skie­go. Wycho­wa­ły go bab­cia i mat­ka, gdyż ojciec wyje­chał do Fran­cji, gdy Kazik miał 4 lata. Po ukoń­cze­niu liceum im. Reja pod­jął stu­dia w Insty­tu­cie Socjo­lo­gii Uni­wer­sy­te­tu War­szaw­skie­go, ale ich nie ukoń­czył.

Od 1984 r. żona­ty z Anną Sta­szew­ską, z któ­rą ma dwóch synów: Kazi­mie­rza i Jana, któ­ry w 2011 wydał album Pio­sen­ki o miło­ści. W 2008 i 2013 został dziad­kiem, ma dwie wnucz­ki. Na sta­łe miesz­ka w Polsce.Od kil­ku lat ma miesz­ka­nie na Tene­ry­fie, gdzie prze­by­wa kil­ka tygo­dni każ­de­go roku.

Kariera

Pierw­szym zespo­łem, w któ­rym wystę­po­wał, był Poland, zało­żo­ny przez Rober­ta Schmid­ta i dzia­ła­ją­cy w latach 1979–1980. Nagrał z nim m.in. utwo­ry “Mło­dzi War­sza­wia­cy” oraz “Woj­ny”. W 1981 roku zało­żył zespół Novel­ty Poland. W 1982 roku zało­żył zespół Kult. W 1991 roku roz­po­czął karie­rę solo­wą.

Pierw­szym solo­wym albu­mem było Spa­lam się z prze­bo­ja­mi “Dziew­czy­ny”, “Pio­sen­ka tre­pa”, “Spa­lam się” czy roz­sła­wio­ną “Jesz­cze Pol­ska”, w któ­rej sena­tor z ramie­nia ZChN Jan Sza­fra­niec doszu­kał się pasz­kwi­lu na hymn Pol­ski i oddał spra­wę do sądu. Spra­wę umo­rzo­no. Roz­głos zyska­ła też wyda­na na następ­nym albu­mie Spa­laj się! pio­sen­ka “100 000 000” z refre­nem Wałę­sa dawaj nasze sto milio­nów!. Utwór ten wyko­na­ny został wcze­śniej na festi­wa­lu w Sopo­cie i odno­sił się do nie­speł­nio­nej obiet­ni­cy przed­wy­bor­czej.

W 1995 uka­za­ło się Odda­le­nie, nagra­ne w domo­wym stu­diu. Na pły­cie zna­la­zła się pio­sen­ka “Łysy jedzie do Moskwy”, odno­szą­ca się do wyjaz­du ówcze­sne­go pre­mie­ra Pol­ski Józe­fa Olek­se­go do Moskwy pod­czas rosyj­skiej agre­sji zbroj­nej na Cze­cze­nię. Naj­więk­szym suk­ce­sem cie­szył się album 12 gro­szy nagra­ny w 1997 z wiel­kim prze­bo­jem “12 gro­szy”. Na pły­cie zna­la­zły się tak­że utwo­ry napi­sa­ne przez Kazi­ka do fil­mu Sztos. W 1998 roku dołą­czył do zespo­łu El Doopa.

W 2000 uka­za­ła się Melas­sa z prze­bo­ja­mi “4 poko­je” nagra­nym w duecie z Edy­tą Bar­to­sie­wicz i “Mars napa­da” oraz “Gdy­bym wie­dział to, co wiem”. Kazik nagrał tak­że trzy albu­my zawie­ra­ją­ce wła­sne inter­pre­ta­cje utwo­rów Kur­ta Weil­la i Nic­ka Cave’a (Melo­die Kur­ta Weill’a i coś ponad­to – 2001), Toma Wait­sa (Pio­sen­ki Toma Wait­sa – 2003) (tek­sty prze­tłu­ma­czo­ne przez Roma­na Koła­kow­skie­go) oraz Sil­nej Gru­py Pod Wezwa­niem (Sil­ny Kazik Pod Wezwa­niem – pre­mie­ra 1.12.2008 r.)

W roku 2004 uka­zał się album Czter­dzie­sty pierw­szy z pio­sen­ką “Pol­ska pło­nie”, a rok póź­niej Los się musi odmie­nić (część pio­se­nek pocho­dzi­ła ze ścież­ki dźwię­ko­wej fil­mu Roz­dro­że Cafe, w któ­rym Kazik zagrał epi­zo­dycz­ną rolę). Sta­szew­ski nagrał tak­że muzy­kę do fil­mów Pit­Bull, Sza­leń­cy, Bal­la­dę o Jan­ku Wiśniew­skim do fil­mu Czar­ny czwar­tek, Yuma, oraz z zespo­łem Kult Czar­ne Słoń­ca do fil­mu o tym samym tytu­le, a tak­że Oczy nie­bie­skie. W latach 2005–2009 był woka­li­stą zespo­łu Bul­dog.

Kazik otrzy­mał wie­le nagród (m.in. Fry­de­ry­ki, Machi­ne­ry, nagro­dę MTV), któ­re jed­nak rzad­ko odbie­rał. Ode­brał m.in. Pasz­port “Poli­ty­ki” (1998 rok). O Kazi­ku i Kul­cie opo­wia­da książ­ka Lesz­ka Gno­iń­skie­go Kult Kazi­ka oraz Wie­sła­wa Weis­sa Kult. Bia­ła Księ­ga (wyd. 2009), zawie­ra­ją­ca m.in. tek­sty i histo­rię powsta­nia wszyst­kich pio­se­nek zespo­łu.

Był felie­to­ni­stą na łamach Gaze­ty Wybor­czej. W czerw­cu 2005 zre­zy­gno­wał z publi­ko­wa­nia, zarzu­ca­jąc sze­fom redak­cji cen­zu­rę w zakre­sie tre­ści jego felie­to­nu. W maju 2008 zbiór felie­to­nów Kazi­ka uka­zał się w wer­sji książ­ko­wej pt. Nie­pio­sen­ki. W 2014 uka­za­ła się książ­ka pt. Tata mimo woli sta­no­wią­ca bio­gra­fię Sta­ni­sła­wa Sta­szew­skie­go, któ­rej auto­ra­mi są Kazik Sta­szew­ski i Jaro­sław Duś.

Posta­no­wie­niem pre­zy­den­ta Pol­ski Bro­ni­sła­wa Komo­row­skie­go z 30 maja 2014 został odzna­czo­ny Krzy­żem Kawa­ler­skim Orde­ru Odro­dze­nia Pol­ski za wybit­ne zasłu­gi w pra­cy twór­czej i dzia­łal­no­ści arty­stycz­nej, za osią­gnię­cia w pro­mo­wa­niu pol­skiej kul­tu­ry.

W 2020 jego utwór “Twój ból jest lep­szy niż mój” zajął 1. miej­sce w 1998. noto­wa­niu Listy prze­bo­jów Pro­gra­mu Trze­cie­go Pol­skie­go Radia. Tekst pio­sen­ki mówi o wizy­cie Jaro­sła­wa Kaczyń­skie­go na cmen­ta­rzu Powąz­kow­skim w War­sza­wie, mimo tego, że został on zamknię­ty z powo­du pan­de­mii COVID-19 w Pol­sce. Noto­wa­nie listy prze­bo­jów zosta­ło unie­waż­nio­ne, co spo­wo­do­wa­ło zerwa­nie współ­pra­cy z radiem przez wie­lu muzy­ków i odej­ście ze sta­cji kil­ku­na­stu dzien­ni­ka­rzy, m.in. Mar­ka Niedź­wiec­kie­go (pro­wa­dzą­ce­go Listę…) i Pio­tra Met­za (dyrek­to­ra muzycz­ne­go sta­cji).

31 lip­ca 2020 roku uka­za­ła się pio­sen­ka Kazi­ka do fil­mu “25 lat nie­win­no­ści. Spra­wa Tom­ka Komen­dy” pod tytu­łem “25 lat nie­win­no­ści”.

Poglądy

Kazik Sta­szew­ski dekla­ru­je przy­wią­za­nie do tra­dy­cyj­nych war­to­ści, z któ­rych naj­waż­niej­szą jest rodzi­na.

Jest prze­ciw­ni­kiem pena­li­zo­wa­nia nar­ko­ty­ków, gdyż przez to han­dlem nimi zaj­mu­ją się gru­py prze­stęp­cze. Ze wzglę­du na swo­je poglą­dy był bli­ski Unii Poli­ty­ki Real­nej, w roku 2013 stwier­dził, że jest to par­tia bez zna­cze­nia. Dekla­ru­je się jako “nie­wie­rzą­cy”, choć “z ogrom­ną potrze­bą wia­ry” i sil­nym anty­kle­ry­ka­li­zmem. Od lat 80. XX w. jest kry­ty­kiem Kościo­ła kato­lic­kie­go, szcze­gól­na kry­ty­ka doty­czy pazer­no­ści kle­ru. W mło­do­ści przez kil­ka lat był zwią­za­ny ze Świad­ka­mi Jeho­wy – stu­dio­wał z nimi Pismo Świę­te, a roz­stał się po suge­stiach o koniecz­no­ści rezy­gna­cji z muzy­ki.