Janusz Panasewicz
Muzyk

Janusz Pana­se­wicz, wła­ści­wie Jan Pana­se­wicz (ur. 18 stycz­nia 1956 w Lip­sku) – pol­ski woka­li­sta roc­ko­wy, front­man zespo­łu Lady Pank, autor tek­stów utwo­rów muzycz­nych.

Życiorys

Ukoń­czył szko­łę pod­sta­wo­wą w Olec­ku, a w 1975 roku zdał matu­rę w Zespo­le Szkół Budow­la­no-Geo­de­zyj­nych przy ul. Sło­nim­skiej w Bia­łym­sto­ku, gdzie rów­no­le­gle uczęsz­czał do śred­niej szko­ły muzycz­nej. Będąc uczniem ósmej kla­sy szko­ły pod­sta­wo­wej, ama­tor­sko śpie­wał i grał na gita­rze w prze­rwach lek­cyj­nych. W 1973, zajął VI miej­sce na Festi­wa­lu Pio­sen­ki Radziec­kiej w Zie­lo­nej Górze wyko­nu­jąc utwór pt. “Bra­dia­ga”. Po ukoń­cze­niu szko­ły śred­niej, pod­jął pra­cę w Regio­nal­nym Ośrod­ku Kul­tu­ry “Mazu­ry Gar­ba­te” w Olec­ku. W 1979 nawią­zał współ­pra­cę z zespo­łem Ogród Wyobraź­ni. Następ­nie, w trak­cie odby­wa­nia zasad­ni­czej służ­by woj­sko­wej, śpie­wał w zespo­le woj­sko­wym Desant. Po okre­sie pro­te­stów i odmo­wy śpie­wa­nia na festi­wa­lu w Koło­brze­gu został kar­nie prze­nie­sio­ny do jed­nost­ki woj­sko­wej czoł­go­wej w Sano­ku. Pod­czas trwa­nia służ­by, za spra­wą Andrze­ja Mogiel­nic­kie­go (z któ­re­go przy­szłą żoną śpie­wał w zespo­le Desant), w 1982 roku tra­fił do zespo­łu Lady Pank, któ­re­go woka­li­stą pozo­sta­je do dnia dzi­siej­sze­go (wcze­śniej głów­nym woka­li­stą zespo­łu był Jan Bory­se­wicz). Pierw­szy­mi utwo­ra­mi, któ­re zaśpie­wał z Lady Pank były: “Minus 10 w Rio” i „Tańcz głu­pia tańcz”. Oba utwo­ry zosta­ły zare­je­stro­wa­ne w stu­diu kra­kow­skie­go teatru STU.

Pana­se­wicz jest auto­rem tek­stów pio­se­nek na kil­ku pły­tach Lady Pank, w tym słów do takich utwo­rów, jak: „Mło­de orły”, “Nie chcę lito­ści”, “Na gra­ni­cy”, “Zno­wu pada deszcz”, “Słoń­cem opę­ta­ni”, “Mój świat bez Cie­bie” czy “Do Moni­ki L.” – kom­po­zy­cji sta­no­wią­cej ilu­stra­cję muzycz­ną do fil­mu Ajlaw­ju w reży­se­rii Mar­ka Koter­skie­go.

Poza Lady Pank wystę­po­wał i nagry­wał m.in. z: Kry­sty­ną Proń­ko (“Fir­ma „Ja i Ty“”), Pio­trem Zan­de­rem (“Brzyd­kie dzie­ci”, “Neapo­li­ta­no”), Rober­tem Gaw­liń­skim (“Choć­by nie wiem co”), Kobra­noc­ką (“Jeż­dżę na rezer­wie”, kon­cer­to­we “Daj na tacę” i “Hipi­sów­ka”), Per­fec­tem (kon­cer­to­we “Nie­wie­le ci mogę dać”) oraz Kata­rzy­ną Kowal­ską (kon­cer­to­we “Zam­ki na pia­sku”). Ponad­to był współ­au­to­rem pro­jek­tu muzycz­ne­go Nasz Wspól­ny Świat, w któ­rym peł­nił rolę jed­ne­go z woka­li­stów. Swo­je par­tie wokal­ne udzie­lił w utwo­rze “Sta­nie się cud”, w nagra­niu któ­re­go wzię­li rów­nież m.in. Jan Bory­se­wicz, Marek Pie­kar­czyk, Mał­go­rza­ta Ostrow­ska czy Grze­gorz Ska­wiń­ski.

W 1998 roku zade­biu­to­wał rolą Anto­nie­go jako głów­ny boha­ter fil­mu fabu­lar­ne­go “Nic” (reż. Doro­ta Kędzie­rzaw­ska).

16 lip­ca 2008 na ante­nie RMF FM mia­ła miej­sce pre­mie­ra pierw­sze­go solo­we­go sin­gla Pana­se­wi­cza – “Po co sło­wa”. 19 wrze­śnia nakła­dem QL Music został wyda­ny pierw­szy solo­wy album arty­sty – Pana­se­wicz.

27 mar­ca 2009 otrzy­mał tytuł “zasłu­żo­ny dla mia­sta Olec­ka”. Dwa lata póź­niej – w 2011 roku – wziął udział w nagra­niu utwo­ru “Mazur­ski cud”, powsta­łe­go w ramach akcji “Mazu­ry Cud Natu­ry”, pro­mu­ją­ce­go region Mazur. Autor kom­po­zy­cji, Krzysz­tof “Dża­wor” Jawor­ski, zna­ny z wystę­pów w gru­pie Har­lem, zapro­sił do nagrań tak­że innych arty­stów zwią­za­nych z regio­nem, w tym: Krzysz­to­fa Dauk­sze­wi­cza, Ryszar­da Ryn­kow­skie­go, Pio­tra “Pete­ra” Wiw­czar­ka z Vader oraz Paw­ła “Dra­ka” Grze­gor­czy­ka z zespo­łu Hun­ter.

3 mar­ca 2012 wziął udział w dru­giej edy­cji pro­gra­mu Bitwa na gło­sy. Wraz ze swo­ją dru­ży­ną zajął 4. miej­sce, odpa­da­jąc w 7. odcin­ku.

25 mar­ca 2014 wydał dru­gi solo­wy album pt. Foto­gra­fie, do któ­re­go muzy­kę napi­sa­li John Por­ter oraz pro­du­cent nagrań Jakub Galiń­ski.

W 2017 został juro­rem pią­tej, ostat­niej dotych­czas edy­cji pro­gra­mu talent show Idol.

20 lip­ca 2018 roku, pod­czas 25. Przy­stan­ku Olec­ko, zosta­ła odsło­nię­ta ław­ka na któ­rej usa­dzo­na jest rzeź­ba Janu­sza Pana­se­wi­cza. W uro­czy­stym odsło­nię­ciu pomni­ka brał udział sam arty­sta w towa­rzy­stwie rodzi­ny oraz fanów.

23 sierp­nia 2019 wystą­pił jako gość Darii Zawia­łow w ramach dzie­sią­tej edy­cji tra­sy Męskie Gra­nie.

Życie prywatne

Janusz jest synem Tade­usza i Jadwi­gi Pana­se­wicz, po któ­rej odzie­dzi­czył talent wokal­ny (przez 40 lat śpie­wa­ła w chó­rze). Ma rów­nież bra­ci: Józe­fa i Toma­sza.

W 1980 oże­nił się z Bogu­sła­wą Ossow­ską. Obec­nie jest z nią roz­wie­dzio­ny, mają syna Woj­cie­cha (ur. 1980).

Zwią­za­ny jest z Ewą Smo­lar­czyk, z któ­rą ma dwóch synów bliź­nia­ków – Bru­no­na i Juliu­sza (ur. paź­dzier­nik 2007).