Iggi Pop
Muzyk

Iggy Pop, właśc. James Newell Oster­berg Jr. (ur. 21 kwietnia 1947 w Muskegon) – amery­kań­ski muzyk, wokali­sta, autor tekstów, aktor filmowy.

Jeden z najważ­niej­szych pionie­rów punk rocka i prekur­sor nowej fali. Nazwany został "ojcem chrzest­nym punka" (Godfa­ther of punk).

W 1995 brytyj­ski magazyn "Mojo" umieścił pierwsze trzy albumy jego zespołu The Stooges, Fun House i Raw Power na liście 100 najwy­bit­niej­szych albumów wszech czasów, z czego debiu­tanc­ki album został sklasy­fi­ko­wa­ny na 79. miejscu tego zesta­wie­nia, drugi na 98, zaś trzeci na 16. miejscu. Na tej samej liście umiesz­czo­no również solowy album Iggy’ego zatytu­ło­wa­ny Lust For Life. Został sklasy­fi­ko­wa­ny na 44. miejscu.

Otrzymał francu­ski Order Sztuki i Litera­tu­ry w stopniach oficera (2003) i koman­do­ra (2017).

W 2009 wokali­sta został sklasy­fi­ko­wa­ny na 17. miejscu listy 50 najlep­szych heavy­me­ta­lo­wych front­ma­nów wszech czasów według Roadrun­ner Records. W 2010 amery­kań­ski magazyn Rolling Stone sklasy­fi­ko­wał go wraz z zespołem The Stooges na 76. miejscu 100 najwy­bit­niej­szych artystów w historii muzyki.

W 2010 wraz z zespołem The Stooges został uhono­ro­wa­ny miejscem w Rock and Roll Hall of Fame.

W 2012 jego pierwszy album z zespołem The Stooges został sklasy­fi­ko­wa­ny na 185. miejscu 500 najlep­szych albumów wszech czasów według "Rolling Stone". Na tej samej liście znalazł się również album Fun House z 1970, który umiesz­czo­no na 191. miejscu.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Muskegon w stanie Michigan jako syn Louelli (z domu Christen­sen; 1917–1996) i Jamesa Newella Öster­ber­ga Sr. (1921–2007), byłego nauczy­cie­la języka angiel­skie­go w szkole średniej i trenera basebal­la w Fordson High School w Dearborn. Ma pocho­dze­nie niemiec­kie, angiel­skie i irlandz­kie po ojcu, a norwe­skie i duńskie po przod­kach matki. Jego ojciec został adopto­wa­ny przez szwedzką rodzinę i przyjął nazwisko Öster­berg. Dorastał w Ypsilan­ti. W 1965 ukończył Pioneer High School w Ann Arbor. Uczęsz­czał do Univer­si­ty of Michigan, jednak porzucił studia.

Kariera

W 1973 na koncer­cie w Massey Hall w Toronto.

Na przeło­mie lat 60. i 70. XX wieku należał do The Stooges, grupy rockowej, w której był wokali­stą i liderem. Zespół z powodu swoich koncer­tów zyskał złą sławę. Pop na scenie szokował publicz­ność dziko­ścią swego zacho­wa­nia, prowo­ka­cyj­ny­mi odzyw­ka­mi, samooka­le­cze­niem, obnaża­niem się. The Stooges, założony w 1967, dziś jest uznawany za jednego z pionie­rów punk rocka, jednak w okresie działal­no­ści nie odnosił wielkich sukcesów i rozpadł się w 1974, także z powodu kłopotów Popa z narkotykami.

Karierę solową Pop rozpo­czął w 1977, dzięki wydatnej pomocy Davida Bowiego, produ­cen­ta kilku jego płyt – The Idiot w marcu i Lust For Life we wrześniu. Nowe nagrania jak "China Girl" (w maju 1977) mogły zasko­czyć jego dotych­cza­so­wych fanów – Pop nie bał się ruszyć w spokoj­niej­sze, na niektó­rych z później­szych płyt wręcz popowe rejony. Jednak o tym, że muzyk nie zapomniał o swych korze­niach mogą świad­czyć choćby płyty z przełomu tysiąc­le­ci: Avenue B i ''Beat 'Em Up.

W 2003 The Stooges zostało reakty­wo­wa­ne w niemal orygi­nal­nym składzie, oprócz basisty Mike’a Watta, który zastąpił zmarłego w 1975 Dave’a Alexandre’a. W tym składzie zespół w 2006 nagrał, a w 2007 wydał płytę The Weird­ness. 6 stycznia 2009 w wieku 60 lat zmarł na atak serca gitarzy­sta Ron Asheton. Po niemal rocznej przerwie w koncer­to­wa­niu, The Stooges posta­no­wi­li powrócić do grania z Jamesem William­so­nem, który grał w zespole głównie w latach 1972-1974, kiedy to Ron Asheton grał na gitarze basowej. Stooges nagrało wtedy płytę Raw Power z takimi utworami jak Search and Destroy, czy Gimme Danger. Po powrocie William­so­na do składu, Stooges ogrywają głównie utwory z tej płyty, wzboga­co­ne utworami z Metallic K.O. – gdzie też udzielał się William­son – i kilkoma kawał­ka­mi z wcześniej­sze­go okresu. W tym składzie w 2013 zespół wydał album Ready to Die. W 2014, po nagłej śmierci perku­si­sty Scotta Ashetona (który zmarł podobnie jak jego brat na zawał), Iggy Pop na rok zawiesił koncertowanie.

W 2015 powrócił do koncer­to­wa­nia po Europie i obu Amery­kach, tym razem solo z muzykami, z którymi wystę­po­wał podczas trasy promo­cyj­nej do płyty Blah Blah Blah. Pierwszy koncert w nowym składzie zagrał 27 czerwca w Holandii na festi­wa­lu Down the Rabbit Hole.

13 listo­pa­da 2015 ukazała się płyta Kylie Minogue Kylie Christ­mas (wyd. Parlaphone/​Warner Bros), na której wziął udział w nagraniu utworu "Christ­mas Wrapping".

W 2016 powrócił z solową płytą Post Pop Depres­sion, nagraną z pokole­nie młodszym Joshua Homme, znanym z zespołu Queens of the Stone Age. W Polsce spotkały go entuzja­stycz­ne recenzje, zwrócono także uwagę na znako­mi­tą formę koncer­to­wą niemal 69-letniego muzyka.

W 2019 opubli­ko­wał album zatytu­ło­wa­ny Free. Wydaw­nic­two zawiera piosenki skompo­no­wa­ne głównie przez amery­kań­skie­go muzyka jazzo­we­go Lerona Thomasa, do trzech tekst napisał sam Pop. Na płycie znalazła się także przerób­ka We Are The People Lou Reeda oraz utwór napisany do poematu Dylana Thomasa.

Grał też w filmach Jima Jarmu­scha, Arizona Dream, Train­spot­ting czy Porachun­ki'', do których kompo­no­wał także muzykę i piosenki.

Życie prywatne

Spotykał się z Diane Bishop (1960), Kathy Asheton (1968), Nico (1969), Sable Starr (1971), Lori Mattox (1972) i Bebe Buell (1973). W 1968 ożenił się z Wendy Weiss­berg, lecz 25 listo­pa­da 1969 ich ślub został anulo­wa­ny. W latach 1984–1998 był żonaty z Suchi Asano. W listo­pa­dzie 2008 poślubił Ninę Alu.

Odznaczenia

• Oficer Orderu Sztuki i Litera­tu­ry – Francja, 2003
• Komandor Orderu Sztuki i Litera­tu­ry – Francja, 2017