Jan "Jan Bo" Borysewicz
Muzyk

Jan Józef Boryse­wicz, pseud. Jan Bo (ur. 17 kwietnia 1955 we Wrocła­wiu) – polski wokali­sta, multiin­stru­men­ta­li­sta, kompo­zy­tor, wirtuoz gitary, a także autor tekstów piosenek. Muzyczny samouk i twórca warsz­ta­tów muzycz­nych. Lider i współ­za­ło­ży­ciel zespołu Lady Pank. Autor solowego projektu Jan Bo.

Dzieciństwo

Urodził się we Wrocła­wiu, gdzie wycho­wy­wał się i mieszkał w części miasta Sępolno blisko Pól Marso­wych. Począt­ko­wo planował zostać perku­si­stą, gdyż jego ojciec – Michał Boryse­wicz grał amator­sko na bębnach w zespole jazzowym. W wieku czter­na­stu lat uczest­ni­czył w perku­syj­nych warsz­ta­tach muzycz­nych w Chodzie­ży, które prowa­dził Janusz Stefań­ski. Gitarą zainte­re­so­wał go brat Andrzej, nauczył pierw­sze­go utworu – "Dom wscho­dzą­ce­go słońca". 

Naukę gry na gitarze rozpo­czął pod okiem instruk­to­ra Mariana Koniecz­ne­go w Domu Kultury na Sępolnie we Wrocła­wiu. Tam zwrócił na niego uwagę Jacek Baran – ówczesny wokali­sta zespołu Nurt.

Początki kariery

Boryse­wicz gra zawodowo na gitarze od 1970 roku. W tym okresie wypatrzył go angiel­ski bluesman Alexis Korner współ­pra­cu­ją­cy m.in. z Muddym Watersem. Zamie­rzał on zabrać 15-letniego wówczas Boryse­wi­cza do Anglii, jednak nie zgodzili się na to rodzice chłopca. Oficjal­nie zadebiu­to­wał w roku 1972 (jako 17-latek) w zespole Nurt, do którego trafił w zastęp­stwie Aleksan­dra Mrożka prosto na koncert bez prób. Jeszcze w tym samym roku został gitarzy­stą zespołu Super Pakt, gdzie grał m.in. z Jackiem Krzaklew­skim. Następ­nie przez osiem miesięcy wystę­po­wał z duetem Katia&Roman, z którym, grając podczas pobytu w NRD, dostał pierwszą propo­zy­cję współ­pra­cy z Budką Suflera.

W latach 1975–1977 grał w zespole Irene­usza Dudka – Apoka­lip­sa.

W 1978 roku rozpo­czął stałą współ­pra­cę z zespołem Budka Suflera, z którym nagrał trzy albumy studyjne – Na brzegu światła, Ona przyszła prosto z chmur, Za ostatni grosz. Dla Budki Suflera Boryse­wicz skompo­no­wał utwory: Nie wierz nigdy kobiecie, Bez satys­fak­cji, Nie ma końca tej podróży. Zwiasto­wa­ły one styl Lady Pank, którego koncep­cja rodziła się podczas ostat­nich miesięcy gry Boryse­wi­cza w Budce. Utwór Nie wierz nigdy kobiecie okazał się być jednym z najwięk­szych przebo­jów zespołu. Zespół z rezerwą podszedł do pozosta­łych kompo­zy­cji Boryse­wi­cza. Umiesz­czał je jedynie na pojedyn­czych singlach, co stało się to zarze­wiem konflik­tu, po którym Boryse­wicz posta­no­wił opuścić grupę, a wraz z nim autor tekstów Andrzej Mogiel­nic­ki. Zaraz po tych wydarze­niach dostał propo­zy­cję grania w zespole Perfect, jednakże odrzucił ją, by założyć własny zespół.

Lady Pank

Pierwsze nagranie nowej grupy (Mała Lady Punk), do którego Boryse­wicz podłożył również wokal, powstało w grudniu 1981 roku podczas sesji nagra­nio­wej płyty Układy Izabeli Troja­now­skiej, gdy formal­nie muzyk był jeszcze człon­kiem Budki Suflera. Rok później, przy pomocy Mogiel­nic­kie­go, znalazł pocho­dzą­ce­go z Olecka Janusza Panase­wi­cza, który został głównym wokali­stą tworzą­cej się kapeli. Pozosta­łych muzyków Boryse­wicz sprowa­dził m.in. z Oddziału Zamknię­te­go. W tym składzie ostatecz­nie ukształ­to­wał się zespół nazwany nieco przewrot­nie Lady Pank. Pierwsza płyta zespołu wydana w 1983 roku osiągnę­ła ogromny sukces komer­cyj­ny, większość umiesz­czo­nych na niej utworów zajmo­wa­ła wysokie miejsca na listach przebojów.

W latach 1986–1988, Boryse­wicz wraz z Januszem Panase­wi­czem pod szyldem Lady Pank nagrał ścieżkę dźwię­ko­wą z własną muzyką do filmu animo­wa­ne­go O dwóch takich, co ukradli księżyc. W nagra­niach zagrał na wszyst­kich instrumentach.

Solowe nagrania

W 1988 roku miała miejsce premiera pierw­szej solowej płyty Boryse­wi­cza, wydanej pod szyldem Jan Bo – Królowa ciszy, zawie­ra­ją­cym jego autor­skie utwory świątecz­ne. Niedługo potem rozpo­czął pracę nad nowym muzycz­nym projek­tem BO-Session, w którym zamie­rzał zapre­zen­to­wać autor­skie wykona­nia kompo­zy­cji Milesa Davisa, Johna Coltrane'a oraz Jimiego Hendrixa. Owocem tej sesji był utwór Easy Rider, w nagraniu którego prócz samego pomysło­daw­cy, udział wzięli gitarzy­ści: Dariusz Kozakie­wicz, Winicjusz Chróst, Artur Affek, Piotr "Dziki" Chance­wicz i Maciej Gładysz. Na instru­men­tach perku­syj­nych grał Wojciech Morawski, a na gitarze basowej Wojciech Pilichowski. W tym projek­cie zagrał również kuzyn Jimiego Hendrixa. Nagranie zostało zreali­zo­wa­ne przez Leszka Kamiń­skie­go w studio S-4.

W latach 1991–1994, gdy zespół Lady Pank pauzował, Boryse­wicz wydał drugą solową płytę Wojna w mieście (1992).

W 1996 roku Boryse­wicz wydał kolejną solową płytę pt. Moja wolność.

W 2003 Boryse­wicz nagrał pop-rockową płytę z Pawłem Kukizem, zawie­ra­ją­cą między innymi przeboje – Jeśli tylko chcesz czy Bo tutaj jest, jak jest.

Rok 2010 to swoisty powrót Boryse­wi­cza do projektu Jan Bo. W tym samym czasie – po kilku­na­stu latach od premiery poprzed­niej płyty – wydał on czwartą solową płytę zatytu­ło­wa­ną Miya. Zaprosił on na nią także gości w postaci Piotra Cugow­skie­go (wokal w utworze: Masz się bać) i Urszuli Rembal­skiej (duet wokalny w utworze: Pajacyk).

Czasy najnowsze

3 czerwca 2013 roku miała miejsce premiera wspól­ne­go singla Boryse­wi­cza oraz zespołu Video – Kryzy­so­wy.

W 2014 roku Boryse­wicz został zapro­szo­ny przez Roberta Mączyń­skie­go do nagrania wspól­ne­go albumu Bal Matural­ny. Album sygno­wa­ny szyldem Rozbój­nik Alibaba & Jan Boryse­wicz osiągnął zdumie­wa­ją­cy wynik w sprze­da­ży otrzy­mu­jąc dość szybko status platy­no­wej płyty.

27 listo­pa­da 2015 roku do sprze­da­ży trafił debiu­tanc­ki album duetu Boryse­wicz & Brzozow­ski zawie­ra­ją­cy 11 utworów oscylu­ją­cych wokół styli­sty­ki pop-rockowej. Wydaw­nic­two promował singiel Słowa na otarcie łez.

23 września 2016 wydał kolejny solowy album spod szyldu Jan Bo – Kawa i dym.

27 maja 2017 brał udział w otwarciu gali KSW 39 na Stadio­nie Narodo­wym w Warsza­wie wykonu­jąc utwór Zamki na Piasku w towarzy­stwie Damiana Ukeje w roli wokalisty.

W 2018 roku muzyk wystar­to­wał z nowym projek­tem – Akademia Jana Boryse­wi­cza. Są to warsz­ta­ty muzyczne połączo­ne z koncertami.

28 paździer­ni­ka 2018 odbył się wyjąt­ko­wy koncert z okazji 30-lecia koncer­tów w Radiowej Trójce spod szyldu Jan Boryse­wicz i Przyja­cie­le. Obok artysty wystą­pi­ły takie gwiazdy polskiej sceny muzycz­nej jak: Maciej Maleń­czuk, Małgo­rza­ta Ostrow­ska, Wojciech Cugowski, Piotr Rogucki czy Dariusz Kozakie­wicz. Jubile­uszo­wy koncert popro­wa­dził Marek Niedźwiecki.

25 grudnia 2018 miała miejsce premiera singla zespołu Red Lips Gdy nie dzwonisz z gościn­nym udziałem Boryse­wi­cza. Do jego autor­skiej kompo­zy­cji tekst napisał Wojciech Byrski.

Inne nagrania

Poza wymie­nio­ny­mi powyżej nagra­nia­mi, Boryse­wicz grał z wieloma innymi wykonaw­ca­mi m.in. z Obywa­te­lem G.C, zespołem The Fotoness, Urszulą, Ewą Bem.

Wiosną 1982 roku grał w zespole Tadeusza Nalepy razem z Wojcie­chem Bruśli­kiem i Andrze­jem Dylewskim. 

Ponadto był twórcą projektu Nasz Wspólny Świat (z udziałem m.in. zespołów Lombard, TSA i Kombi) oraz produ­cen­tem składan­ki Być Wolnym, w której nagry­wa­niu brali udział przed­sta­wi­cie­le różnych nurtów polskie­go rocka (obok Lady Pank i Perfectu, także T.Love, Big Cyc i Acid Drinkers). Na składan­ce znalazł się również utwór Choćby nie wiem co z muzyką lidera Lady Pank do tekstu Roberta Gawliń­skie­go. Utwór ten został nagrany w składzie: Janusz Panase­wicz – wokal, Robert Gawliń­ski – wokal, Jan Boryse­wicz – gitara, Dariusz Kozakie­wicz – gitara, Ryszard Sygito­wicz – gitara, Titus – gitara basowa, Kuba Jabłoń­ski – perkusja. Grał gościn­nie też z zespołem Subway w którym grał między innymi Marek Koszada.