Jerzy Owsiak
Muzyk

Jerzy Zbi­gniew Owsiak, Jurek Owsiak (ur. 6 paź­dzier­ni­ka 1953 w Gdań­sku) – pol­ski dzien­ni­karz radio­wy i tele­wi­zyj­ny, show­man, dzia­łacz cha­ry­ta­tyw­ny i spo­łecz­ny. Zało­ży­ciel i pre­zes Fun­da­cji Wiel­kiej Orkie­stry Świą­tecz­nej Pomo­cy, pomy­sło­daw­ca i orga­ni­za­tor corocz­ne­go Fina­łu WOŚP oraz Przy­stan­ku Wood­stock.

Jest pre­ze­sem przed­się­bior­stwa “Zło­ty melon” sp. z o.o., a tak­że witra­ży­stą i byłym psy­cho­te­ra­peu­tą. Jako dzien­ni­karz radio­wy i tele­wi­zyj­ny współ­pra­co­wał z Tele­wi­zją Pol­ską, Pol­skim Radiem, TVN i Canal+ (w obu ostat­nich wymie­nio­nych przy­pad­kach pro­wa­dził autor­ski kanał tele­wi­zyj­ny O.TV). Wie­lo­krot­nie za swo­ją dzia­łal­ność spo­łecz­ną i cha­ry­ta­tyw­ną otrzy­mał wie­le nagród, meda­li i odznak, a tak­że otrzy­my­wał odzna­cze­nia pań­stwo­we od Pre­zy­den­ta RP. Od 2014 Hono­ro­wy Oby­wa­tel mia­sta sto­łecz­ne­go War­sza­wy. Kil­ku­krot­nie nomi­no­wa­ny do Poko­jo­wej Nagro­dy Nobla.

Jest żona­ty z Lidią Niedź­wiedz­ką-Owsiak, któ­ra jest człon­kiem zarzą­du Fun­da­cji WOŚP, mają dwie cór­ki: Alek­san­drę (ur. 1979) i Ewę (ur. 1989).

Życie i działalność

Wycho­wał się w rodzi­nie mili­cjan­ta i księ­go­wej, dzia­dek ze stro­ny ojca wal­czył w woj­nie pol­sko-bol­sze­wic­kiej, a bab­cia w oddzia­łach gen. Józe­fa Hal­le­ra. Ojciec został póź­niej puł­kow­ni­kiem i pra­co­wał w Komen­dzie Głów­nej Mili­cji Oby­wa­tel­skiej.

W wie­ku 8 lat prze­pro­wa­dził się z rodzi­ca­mi z Gdań­ska do War­sza­wy, gdzie skoń­czył liceum eko­no­micz­ne, a następ­nie pró­bo­wał dostać się na war­szaw­ską Aka­de­mię Sztuk Pięk­nych oraz na psy­cho­lo­gię. W mło­do­ści, jak sam przy­zna­je, nale­żał do gru­py mazo­wiec­kich hip­pi­sów, zapa­trzo­nych w swo­ich “ame­ry­kań­skich bra­ci” i wła­śnie dzię­ki tam­tym fascy­na­cjom i legen­dzie festi­wa­lu w Wood­stock (1969) od 1995 odby­wa się festi­wal Przy­sta­nek Wood­stock.

Działalność artystyczna i publiczna

W War­sza­wie jego pra­cow­nia wyko­na­ła witra­że m.in. w kapli­cy Mat­ki Bożej Kró­lo­wej Pol­ski w Bel­we­de­rze oraz we wnę­trzach hote­lu Rial­to.

Dzię­ki zna­jo­mo­ści z Woj­cie­chem Waglew­skim Owsiak zaist­niał w śro­do­wi­sku muzycz­nym. Z zało­żo­nym przez sie­bie Towa­rzy­stwem Przy­ja­ciół Chiń­skich Ręcz­ni­ków od 1988 poja­wiał się na kon­cer­tach Voo Voo oraz zaczął pro­wa­dzić w Roz­gło­śni Har­cer­skiej autor­ską audy­cję (przed­sta­wiał się jako “wła­ści­ciel zespo­łu Voo Voo”). Współ­pra­co­wał też z tygo­dni­kiem “Na Prze­łaj”.

Po zakoń­cze­niu współ­pra­cy z Roz­gło­śnią Har­cer­ską następ­nym przed­się­wzię­ciem Owsia­ka była audy­cja “Brum” pro­wa­dzo­na przez nie­go w latach 1991–1994 na falach Pro­gra­mu III Pol­skie­go Radia. Audy­cja była nada­wa­na w piąt­ki. W latach 1994–1999 zmie­ni­ła nazwę na “Sie krę­ci”. Potem była audy­cja “Krę­cio­ła” nada­wa­na przez Pro­gram I Pol­skie­go Radia i spo­tka­nia ze słu­cha­cza­mi w sobot­nie przed­po­łu­dnia na ante­nie RMF FM, jed­nak po kon­flik­cie z wła­dza­mi sta­cji zdję­te z ante­ny po kil­ku emi­sjach.

W latach 1991–2007 Owsiak współ­pra­co­wał z TVP. Od grud­nia 1991 zaczął przy­go­to­wy­wać dla Dwój­ki pro­gram “Rób­ta, co chce­ta, czy­li roc­kan­drol­lo­wa jaz­da bez trzy­man­ki”, któ­ry od lata 1994 zmie­nił nazwę na “Dziu­ra w koszu”, a od 1996 – na “Krę­cio­ła”. W tele­wi­zji publicz­nej pro­wa­dził też corocz­ne fina­ły WOŚP oraz pro­gram “Bez­piecz­ne waka­cje”.

Po 16 latach roz­stał się z TVP. W 2007 powró­cił do radia. 4 lute­go na ante­nie radia WAWA po raz pierw­szy popro­wa­dził “Dźwię­kosz­czel­ny Maga­zyn Jur­ka Owsia­ka”. Od 3 sierp­nia 2008 do 4 kwiet­nia 2010 pro­wa­dził ten pro­gram na ante­nie radia Eska Rock.

Ponad­to w 2007 pod­jął się two­rze­nia mło­dzie­żo­we­go kana­łu O.TV (Owsiak.TV), któ­ry od 6 paź­dzier­ni­ka 2007 był dostęp­ny na plat­for­mie cyfro­wej “n”, nale­żą­cej do gru­py ITI, a od paź­dzier­ni­ka 2009 jako pasmo wie­czor­ne kana­łu Zig­Zap (emi­to­wa­ne było od 19:30 do 21:00). O.TV zakoń­czy­ła nada­wa­nie 29 paź­dzier­ni­ka 2010. Od 2011 pro­wa­dzi swój wide­oblog inter­ne­to­wy owsiaknet.pl, od 2014 prze­mia­no­wa­ny na kręcioła.tv.

Jest współ­au­to­rem książ­ki Orkie­stra Klu­bu Pomoc­nych Serc, czy­li mono­log – wodo­spad Owsia­ka, w któ­rej zawar­ty jest wywiad-rze­ka pro­wa­dzo­ny przez Bar­tło­mie­ja Dobro­czyń­skie­go.

W 2009 wydaw­nic­two Świat Książ­ki opu­bli­ko­wa­ło auto­bio­gra­ficz­ną książ­kę Jur­ka Owsia­ka, Rób­ta co chce­ta, czy­li z ser­cem jak na dło­ni opi­su­ją­cą histo­rię powsta­nia i dzia­łal­no­ści Fun­da­cji Wiel­kiej Orkie­stry Świą­tecz­nej Pomo­cy.

Od 18 stycz­nia 2012 do 8 czerw­ca 2016 w Pro­gra­mie III Pol­skie­go Radia ponow­nie pro­wa­dził audy­cję “Sie krę­ci”. Audy­cja była emi­to­wa­na w każ­dą śro­dę po 22:00. Czę­sto tak­że w śro­dę po godzi­nie 16:00 był gościem w Pro­gra­mie I Pol­skie­go Radia w ramach audy­cji “Popo­łu­dnie z Jedyn­ką”. W czerw­cu 2016 zakoń­czył pra­cę w Pol­skim Radiu.

Od 4 lip­ca 2016 pro­wa­dzi pro­gram “Zaraz będzie ciem­no” w Anty­ra­diu.

Organizowanie koncertów

Pod koniec lat 80. i w latach 90. XX w. zaj­mo­wał się orga­ni­za­cją wie­lu imprez roc­ko­wych. Zor­ga­ni­zo­wał serię kon­cer­tów-mara­to­nów muzycz­nych, któ­rych wspól­ną cechą była jego cha­rak­te­ry­stycz­na “jąka­ją­ca się” kon­fe­ran­sjer­ka oraz udział czo­łów­ki pol­skich zespo­łów pun­ko­wych owych cza­sów.

Były to m.in.:

W latach 1991 i 1992 razem z Wal­te­rem Cheł­stow­skim kie­ro­wał Festi­wa­lem w Jaro­ci­nie. Z tym samym zespo­łem zor­ga­ni­zo­wał też pierw­szy Przy­sta­nek Wood­stock w 1995 w Czy­ma­no­wie. Od tego momen­tu Przy­sta­nek Wood­stock odby­wa się co roku, a kolej­ne edy­cje odby­wa­ły się w Szcze­ci­nie (1996), Żarach (1997–1999, 2001–2003), Lębor­ku (2000) i Kostrzy­nie nad Odrą (od 2004). Od 2018 nazy­wa się Pol’and’Rock Festi­val, zapi­sy­wa­ne też w skró­cie Pol’N’Rock oraz Pol’&’Rock.

Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy

Pierw­sza zbiór­ka pie­nięż­na, w któ­rej uczest­ni­czył Jerzy Owsiak, zosta­ła zor­ga­ni­zo­wa­na spon­ta­nicz­nie po ape­lu kar­dio­chi­rur­gów z Cen­trum Zdro­wia Dziec­ka o wspar­cie finan­so­we zaku­pu sprzę­tu medycz­ne­go dla umie­ra­ją­cych dzie­ci. W 1992 Jerzy Owsiak zapro­sił leka­rzy do swo­je­go pro­gra­mu “Brum” nada­wa­ne­go w Pro­gra­mie III Pol­skie­go Radia i następ­nie przy­po­mi­nał słu­cha­czom w każ­dej jego edy­cji o wpła­ca­niu pie­nię­dzy na poda­ne kon­to. Akcja ta była kon­ty­nu­owa­na rów­nież w cza­sie Festi­wa­lu w Jaro­ci­nie w tym samym roku. 3 stycz­nia 1993 odby­ła się zbiór­ka pie­nię­dzy nazwa­na póź­niej “I Fina­łem”.

Pozy­tyw­ny odzew spo­łecz­ny i war­tość zgro­ma­dzo­nych środ­ków zde­cy­do­wa­ły o nada­niu tym dzia­ła­niom for­my praw­nej. W mar­cu 1993 z ini­cja­ty­wy Jerze­go Owsia­ka i Wal­te­ra Cheł­stow­skie­go powsta­ła WOŚP Od tego cza­su “Finał Wiel­kiej Orkie­stry Świą­tecz­nej Pomo­cy” odby­wa się co roku, a Jerzy Owsiak peł­ni rolę głów­ne­go orga­ni­za­to­ra i kon­fe­ran­sje­ra pro­gra­mu tele­wi­zyj­ne­go pod tym samym tytu­łem nada­wa­ne­go do 2015 w TVP2.

14 stycz­nia 2019, po śmier­ci pre­zy­den­ta Gdań­ska Paw­ła Ada­mo­wi­cza w zama­chu na kon­cer­cie WOŚP Jerzy Owsiak pod­jął decy­zję o rezy­gna­cji z funk­cji pre­ze­sa zarzą­du Fun­da­cji WOŚP. Jako przy­czy­nę swo­je­go odej­ścia Owsiak podał rosną­cą falę nie­na­wi­ści skie­ro­wa­ną prze­ciw­ko jego oso­bie. 19 stycz­nia opu­bli­ko­wał oświad­cze­nie, iż w wyni­ku licz­nych publicz­nych próśb o dal­sze kie­ro­wa­nie fun­da­cją oraz w wyni­ku wystą­pień duchow­nych i świec­kich w trak­cie pogrze­bu pre­zy­den­ta Paw­ła Ada­mo­wi­cza wydał oświad­cze­nie, iż pod­jął decy­zję o powro­cie na funk­cję pre­ze­sa i o zin­ten­sy­fi­ko­wa­niu wal­ki z akta­mi nie­na­wi­ści.

Krytyka

Dzia­łal­ność Jerze­go Owsia­ka bywa przed­mio­tem kry­ty­ki m.in. ze stro­ny śro­do­wisk pra­wi­co­wych i socja­li­stycz­nych.

Jerzy Owsiak był też kry­ty­ko­wa­ny za dys­kry­mi­nu­ją­ce trak­to­wa­nie dzien­ni­ka­rzy nie­przy­chyl­nie nasta­wio­nych do WOŚP zwłasz­cza po tym, jak z uży­ciem siły został wypro­wa­dzo­ny z kon­fe­ren­cji pra­so­wej zor­ga­ni­zo­wa­nej 8 stycz­nia 2014 przez Wiel­ką Orkie­strę Świą­tecz­nej Pomo­cy Michał Rachoń, ówcze­sny dzien­ni­karz Tele­wi­zji Repu­bli­ka. Swo­je zanie­po­ko­je­nie tym wyda­rze­niem wyra­zi­ło śro­do­wi­sko dzien­ni­kar­skie oraz Hel­siń­ska Fun­da­cja Praw Czło­wie­ka, a swo­ją dez­apro­ba­tę Sto­wa­rzy­sze­nie Dzien­ni­ka­rzy Pol­skich.

Sprawy sądowe

W 2003 został ska­za­ny wyro­kiem sądu za znisz­cze­nie pry­wat­nych sto­isk w Żarach.

Jerzy Owsiak pozwał do sądu blo­ge­ra Pio­tra Wiel­guc­kie­go z powo­du znie­sła­wie­nia. Wiel­guc­ki obra­ził Owsia­ka, publi­ku­jąc pod pseu­do­ni­mem Mat­ka Kur­ka, arty­ku­ły na temat finan­so­wa­nia WOŚP oraz fun­da­cji “Zło­ty Melon”, gdzie nazwał Owsia­ka m.in. “hie­ną cmen­tar­ną”. Sąd naka­zał blo­ge­ro­wi usu­nąć infor­ma­cje i prze­pro­sić. Wiel­guc­ki w 2017 r., po dru­gim prze­gra­nym pro­ce­sie, miał tak­że zapła­cić na rzecz Wiel­kiej Orkie­stry 5 tys. zł. oraz kosz­ty pro­ce­su.

W 2018 Owsiak został pozwa­ny, przez ano­ni­mo­we­go inter­nau­tę, z powo­du wypo­wia­da­nia wul­gar­nych słów w miej­scu publicz­nym. Pozew został umo­rzo­ny.

W 2019 został pozwa­ny do sądu w Słu­bi­cach, ze wzglę­du na wypo­wia­da­nie wul­gar­nych tre­ści w kie­run­ku poli­ty­ków Pra­wa i Spra­wie­dli­wo­ści, pod­czas festi­wa­lu Pol’an­d’Rock.

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

Odznaczenia państwowe

Nagrody i wyróżnienia

Odznaczenia państwowe