Kazimierz "Kazik" Staszewski
Muzyk

Kazik Staszew­ski, również Kazik, właśc. Kazimierz Piotr Staszew­ski (ur. 12 marca 1963 w Warsza­wie) – polski muzyk, wokali­sta, sakso­fo­ni­sta, autor tekstów i muzyki, aranżer. Współ­za­ło­ży­ciel i członek zespołów Kult, KNŻ, El Dupa, Buldog, Zuch Kazik, Yugoton i Kazik + Zdunek Ensemble wystę­pu­ją­cy również solo oraz angażu­ją­cy się w inne projekty muzyczne oraz filmowe.

Życiorys

Jest synem Krystyny i Stani­sła­wa Staszew­skich oraz wnukiem Kazimie­rza Staszew­skie­go. Wycho­wa­ły go babcia i matka, gdyż ojciec wyjechał do Francji, gdy Kazik miał 4 lata. Po ukończe­niu liceum im. Reja podjął studia w Insty­tu­cie Socjo­lo­gii Uniwer­sy­te­tu Warszaw­skie­go, ale ich nie ukończył.

Od 1984 r. żonaty z Anną Staszew­ską, z którą ma dwóch synów: Kazimie­rza i Jana, który w 2011 wydał album Piosenki o miłości. W 2008 i 2013 został dziad­kiem, ma dwie wnuczki. Na stałe mieszka w Polsce.Od kilku lat ma miesz­ka­nie na Tenery­fie, gdzie przebywa kilka tygodni każdego roku.

Kariera

Pierw­szym zespołem, w którym wystę­po­wał, był Poland, założony przez Roberta Schmidta i działa­ją­cy w latach 1979–1980. Nagrał z nim m.in. utwory "Młodzi Warsza­wia­cy" oraz "Wojny". W 1981 roku założył zespół Novelty Poland. W 1982 roku założył zespół Kult. W 1991 roku rozpo­czął karierę solową.

Pierw­szym solowym albumem było Spalam się z przebo­ja­mi "Dziew­czy­ny", "Piosenka trepa", "Spalam się" czy rozsła­wio­ną "Jeszcze Polska", w której senator z ramienia ZChN Jan Szafra­niec doszukał się paszkwi­lu na hymn Polski i oddał sprawę do sądu. Sprawę umorzono. Rozgłos zyskała też wydana na następ­nym albumie Spalaj się! piosenka "100 000 000" z refrenem Wałęsa dawaj nasze sto milionów!. Utwór ten wykonany został wcześniej na festi­wa­lu w Sopocie i odnosił się do niespeł­nio­nej obiet­ni­cy przedwyborczej.

W 1995 ukazało się Oddale­nie, nagrane w domowym studiu. Na płycie znalazła się piosenka "Łysy jedzie do Moskwy", odnoszą­ca się do wyjazdu ówcze­sne­go premiera Polski Józefa Oleksego do Moskwy podczas rosyj­skiej agresji zbrojnej na Czecze­nię. Najwięk­szym sukcesem cieszył się album 12 groszy nagrany w 1997 z wielkim przebo­jem "12 groszy". Na płycie znalazły się także utwory napisane przez Kazika do filmu Sztos. W 1998 roku dołączył do zespołu El Doopa.

W 2000 ukazała się Melassa z przebo­ja­mi "4 pokoje" nagranym w duecie z Edytą Barto­sie­wicz i "Mars napada" oraz "Gdybym wiedział to, co wiem". Kazik nagrał także trzy albumy zawie­ra­ją­ce własne inter­pre­ta­cje utworów Kurta Weilla i Nicka Cave’a (Melodie Kurta Weill’a i coś ponadto – 2001), Toma Waitsa (Piosenki Toma Waitsa – 2003) (teksty przetłu­ma­czo­ne przez Romana Kołakow­skie­go) oraz Silnej Grupy Pod Wezwa­niem (Silny Kazik Pod Wezwa­niem – premiera 1.12.2008 r.)

W roku 2004 ukazał się album Czter­dzie­sty pierwszy z piosenką "Polska płonie", a rok później Los się musi odmienić (część piosenek pocho­dzi­ła ze ścieżki dźwię­ko­wej filmu Rozdroże Cafe, w którym Kazik zagrał epizo­dycz­ną rolę). Staszew­ski nagrał także muzykę do filmów PitBull, Szaleńcy, Balladę o Janku Wiśniew­skim do filmu Czarny czwartek, Yuma, oraz z zespołem Kult Czarne Słońca do filmu o tym samym tytule, a także Oczy niebie­skie. W latach 2005–2009 był wokali­stą zespołu Buldog.

Kazik otrzymał wiele nagród (m.in. Fryde­ry­ki, Machi­ne­ry, nagrodę MTV), które jednak rzadko odbierał. Odebrał m.in. Paszport "Polityki" (1998 rok). O Kaziku i Kulcie opowiada książka Leszka Gnoiń­skie­go Kult Kazika oraz Wiesława Weissa Kult. Biała Księga (wyd. 2009), zawie­ra­ją­ca m.in. teksty i historię powsta­nia wszyst­kich piosenek zespołu.

Był felie­to­ni­stą na łamach Gazety Wybor­czej. W czerwcu 2005 zrezy­gno­wał z publi­ko­wa­nia, zarzu­ca­jąc szefom redakcji cenzurę w zakresie treści jego felie­to­nu. W maju 2008 zbiór felie­to­nów Kazika ukazał się w wersji książ­ko­wej pt. Niepio­sen­ki. W 2014 ukazała się książka pt. Tata mimo woli stano­wią­ca biogra­fię Stani­sła­wa Staszew­skie­go, której autorami są Kazik Staszew­ski i Jarosław Duś.

Posta­no­wie­niem prezy­den­ta Polski Broni­sła­wa Komorow­skie­go z 30 maja 2014 został odzna­czo­ny Krzyżem Kawaler­skim Orderu Odrodze­nia Polski za wybitne zasługi w pracy twórczej i działal­no­ści artystycz­nej, za osiągnię­cia w promo­wa­niu polskiej kultury.

W 2020 jego utwór "Twój ból jest lepszy niż mój" zajął 1. miejsce w 1998. notowa­niu Listy przebo­jów Programu Trzecie­go Polskie­go Radia. Tekst piosenki mówi o wizycie Jarosła­wa Kaczyń­skie­go na cmenta­rzu Powąz­kow­skim w Warsza­wie, mimo tego, że został on zamknię­ty z powodu pandemii COVID-19 w Polsce. Notowa­nie listy przebo­jów zostało unieważ­nio­ne, co spowo­do­wa­ło zerwanie współ­pra­cy z radiem przez wielu muzyków i odejście ze stacji kilku­na­stu dzien­ni­ka­rzy, m.in. Marka Niedź­wiec­kie­go (prowa­dzą­ce­go Listę…) i Piotra Metza (dyrek­to­ra muzycz­ne­go stacji).

31 lipca 2020 roku ukazała się piosenka Kazika do filmu "25 lat niewin­no­ści. Sprawa Tomka Komendy" pod tytułem "25 lat niewinności".

Poglądy

Kazik Staszew­ski dekla­ru­je przywią­za­nie do trady­cyj­nych wartości, z których najważ­niej­szą jest rodzina.

Jest przeciw­ni­kiem penali­zo­wa­nia narko­ty­ków, gdyż przez to handlem nimi zajmują się grupy przestęp­cze. Ze względu na swoje poglądy był bliski Unii Polityki Realnej, w roku 2013 stwier­dził, że jest to partia bez znacze­nia. Dekla­ru­je się jako "niewie­rzą­cy", choć "z ogromną potrzebą wiary" i silnym antykle­ry­ka­li­zmem. Od lat 80. XX w. jest kryty­kiem Kościoła katolic­kie­go, szcze­gól­na krytyka dotyczy pazer­no­ści kleru. W młodości przez kilka lat był związany ze Świad­ka­mi Jehowy – studio­wał z nimi Pismo Święte, a rozstał się po sugestiach o koniecz­no­ści rezygna­cji z muzyki.